Bob Dylan was niet links
Vraag iemand waaraan hij denkt bij de naam ‘Bob Dylan’, en het antwoord is ‘een protestzanger uit de jaren zestig’. Je kent het wel: dat verschrikkelijke Blowin’ in the Wind. Kampvuren. Demonstraties. Burgerrechten. In die hoek wilde Bob Dylan nooit zitten.
In al zijn interviews zegt hij zichzelf te zien als muzikant en woordknutselaar. Niet als protestzanger. Alsjeblieft niet. Nog erger vindt hij: stem van de jaren zestig.
Maar het houdt nooit op. Bij iedere nieuwe cd, elk concert en ieder aandachttrekkend boek van of over Dylan wordt hij steevast overgoten met een dikke laag stroperige jeugdherinneringen van de babyboomers: in Dylan vieren zij zichzelf als kritische, linkse rebel.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
