De Nederlandse nar is dood
Onze komieken waren altijd goed in godsdienst-satire, maar waar blijft de spot met de islam? Minister Donner wordt alsnog op zijn wenken bediend.
‘Allah is groot, Allah is machtig, Allah heeft een lul van één meter tachtig.” Het was een van de eerste grapjes die we zo’n veertig jaar geleden op het schoolplein maakten. Ja, heel flauw, maar zou zoiets na 2 november nog kunnen? Grappen over Allah, satire over moslims? Want inmiddels is het debat wel heel snel verschoven. De discussie gaat allang niet meer over de kern. Namelijk hoe intolerant en gewelddadig de islam in ons land kan zijn. Met als voorlopig macaber sluitstuk de moord op Theo van Gogh. Nee, nadat de vlam even in de pan is geslagen, wordt er weer gerept over het gebrek aan respect dat wij Nederlanders voor moslims zouden hebben. Op straat zouden wij – aangespoord door de overheid en bekende Nederlanders, die oranje armbandjes uitdelen – eens vaker onze mond moeten houden. Journalisten moeten niet zomaar iedereen interviewen. Columnisten moeten milder zijn. Satirici moeten goed beseffen wat ze teweegbrengen met hun grappenmakerij. Dempen dus, effe gas terug.
Nou ja, al die grappenmakers kijken zelf ook wel link uit. Islam en humor was toch al nooit een goed huwelijk. Allah heeft immers ook tenen van één meter tachtig. En zeker sinds 2 november weet je maar nooit of je met een grapje de fatwa over jezelf afroept. Maar wat denkt u hier dan van? “Lieve Allah, ik bid u: bewijs dat u niet bestaat, u bevrijdt ons daarmee van een geweldige hoop narigheid.” Ongepast? Respectloos? Kan niet in deze tijd? Nou goed dan, ik zal het maar meteen verraden: dit komt uit de koker van een van de zachtste cabaretiers, Herman van Veen. Mijn enige inbreng was dat ik God verving door Allah.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
