Worstelen met euthanasie
In de gezondheidszorg worden beslissingen genomen die voor patiënten soms heel verkeerd uitpakken. Wekelijks in HP/De Tijd een praktijkgeval. Aflevering 22: De dokter is er ‘om mensen beter te maken’.
Rien van der Heijden (71), gepensioneerd bankdirecteur te Schagen, was een nuchtere en zelfstandige man. Op 19 maart 2002 stelde het Gemini Ziekenhuis in Den Helder vast dat hij een uitgezaaide en ongeneeslijke slokdarmkanker had. Zijn levensverwachting werd op maximaal zes maanden geschat. Direct na de diagnose besprak Rien met zijn huisarts, E.N.C. Ruitenberg, de mogelijkheid van euthanasie. Hij wilde op een zelfgekozen tijdstip overlijden en niet in afhankelijkheid wachten op een pijnlijke dood. De huisarts beloofde dat hij Rien niet in de steek zou laten. In bijna alle contacten met de huisarts herhaalde Rien zijn verzoek, maar Ruitenberg bleef vaag en ontwijkend.
Vrijdag 31 mei verslechterde Rien. Hij overleefde de crisis, maar als hij had kunnen kiezen, was hij liever doodgegaan. Hij vertelde dit ook aan de huisarts. Die ging kort daarop met vakantie. Op 9 juni besprak Rien zijn uitvaart met zijn vrouw en kinderen. Op 15 juni ondertekende hij zijn euthanasieverklaring. Met de vaste waarnemer van zijn huisarts besprak Rien zijn euthanasiewens op 17 juni. Een week later op 25 juni nog een keer. Op 27 juni beoordeelde een tweede, onafhankelijke arts, zoals wettelijk voorgeschreven, Riens verzoek. Wat het oordeel van de twee artsen was, kwam de familie niet van dokter Ruitenberg te weten. Pas veel later zou uit de opgevraagde stukken blijken dat ook de tweede arts vond dat ‘het verzoek tot euthanasie uit zowel medisch als ethisch oogpunt gerechtvaardigd was’.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap