bron: anp

Dalrymple in Nederland

In zijn nieuwe boek Drugs, de mythes en de leugens hamert Theodore Dalrymple weer lustig op hetzelfde aambeeld als in zijn meest befaamde werk Leven aan de onderkant. Cultuurpessimist Dalrymple vindt dat het in onze samenleving ontbreekt aan duidelijke structuren en dat mensen die buiten de boot dreigen te vallen – criminelen, junks, de achtergebleven onderklasse – door de overheid veel te weinig op hun eigen verantwoordelijkheid worden gewezen. De verzorgingsstaat, het grote ideaal van de linkse intelligentsia, heeft hen lui gemaakt. Maar wat denken representanten en critici van de gewraakte jaren zestig over de stoere ideeën, de ferme taal en de hardhandige oplossingen van Dalrymple?

Gepubliceerd op: 23/10 | 2006 Geplaatst in de volgende categorieën:

• archief
• Cultuur

door Ad Fransen

• E-mail
• Twitter
• Facebook
• LinkedIn

Chris Rutenfrans, criminoloog, chef opiniepagina de Volkskrant. Introduceerde met Leven aan de onderkant (de vertaling van Life at the Bottom) Dalrymple in Nederland

“Dalrymple’s succes valt samen met een tijd waarin ons kabinet al zegt: neem je eigen verantwoordelijkheid, laat de overheid niet voor alles opdraaien. Het klimaat was in Nederland dus rijp voor Dalrymple. Mensen hebben er genoeg van dat er almaar geklaagd wordt en de schuld bij anderen wordt gelegd. Dat altijd de overheid het moet opknappen, dat ze voortdurend een beroep doen op een uitkering of de hulpverlening en zelf nooit ergens schuldig aan zijn. Hoewel, waar ik weleens bang voor ben, is dat een regering die vervelende maatregelen wil nemen op het gebied van de zorg of de WAO, hem als excuus gebruikt, zijn boeken misbruikt als ideologische onderbouwing.