Gebrek aan zelfinzicht

Voor één keer was het leuk, de tweede keer ging nog, maar na drie albums met producer Jack Frost is Bob Dylan tegen de lamp gelopen. Zijn 33ste plaat is op één track na compleet overbodig. Frost slaagt er niet in Dylan te laten beseffen wat goed is en wat geschrapt moet. Evenmin kan hij van de begeleidende musici echte creatieve partners van de ster maken. Dylan voelt zich zo te horen op zijn gemak bij de losse, relaxte blues en de tex-mexsfeer van het album. Maar hij klinkt als een seniel wordende oude man die zichzelf blijft herhalen. Wat erger is: hij schijnt te denken dat hij, bijna zeventig, nog steeds voldoende zelfinzicht heeft om de regie over zijn werk te voeren. De vraag is of iemand in zijn omgeving hem durft te vertellen dat hij zijn alter ego Jack Frost maar eens los moet laten en een frisse, kritische producer moet inhuren. Ivan van Vliet-Herskovits