Spring naar de content

Juweeltjes van de muze

De Curaçaose zangeres Izaline Calister dacht altijd dat het schrijven van liedjes een willekeurig, magisch proces was. Iedere keer als het was gelukt, dacht zij dat het per ongeluk was gegaan, maar toch gebeurde het steeds weer. Niet alleen op haar in eigen beheer uitgegeven droomdebuut Soño di un muhé (2000) stonden een paar zelfgepende songs, ook op de albums die volgden, prijkten steeds weer kleine juweeltjes van eigen hand. Met het maken van Speransa heeft zij geleerd dat je dat proces ook kunt afdwingen door jezelf een opdracht te geven. Ze noemde haar nieuwe album naar de eerste song die ze voor de cd schreef, Speransa, Papiaments voor ‘hoop’. Op eerdere cd’s liet Calister al horen dat zij zowel als vocaliste en componiste het best tot haar recht komt in de wat meer gedragen ballades, en ook op dit nieuwe album is dit weer zo. Er zijn niet veel singer-songwriters die de muze kunnen dwingen, maar luisterend naar Speransa kom je tot de conclusie dat het Izaline Calister wonderwel is gelukt.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

Ruud Meijer