Spring naar de content

Nelleke Zandwijk

Nelleke Zandwijk (Hellendoorn, 1961) is beeldend kunstenaar en schrijver. Onlangs verscheen haar roman Pierenland. door Renate van der Zee

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

Wat is uw huidige gemoedstoestand?

Volslagen paniek. Jarenlang zit je achter je computer te schrijven en nu gaat iedereen er wat over zeggen.

Wie zijn uw helden?

De Nieuw-Zeelandse schrijfster Janet Frame. Hoe zij dingen verwoordt, is zo origineel. Van het gewone maakt zij iets bijzonders.

Aan wie ergert u zich?

Aan mensen die ongeduldig zijn en snel kwaad worden. Maar ik bewonder ze ook. Ik erger me dus niet voor niets.

Lijkt u op uw vader?

Ja. Hij had veel humor, maar was ook een gevangene. Onmachtig liet hij zich leven door anderen. Ik ben ook niet zo vrij.

Wat zijn uw dagdromen?

Ik heb van kinds af aan dezelfde dagdroom gehad: in het karretje van de melkboer de wereld rond. Op een dag ging het nieuwtje door ons dorp dat de melkboer een grotere wagen kreeg. Toen dacht ik: dan kan ik dat kleine karretje wel krijgen. Om mee op reis te gaan als de zon schijnt. Ik heb nu een caravan.

Wat is uw grootste angst?

Alleen te sterven.

Heeft u ooit een mystieke ervaring gehad?

Ik heb mezelf weleens van een hoog punt in bed zien liggen, toen ik bij mijn moeder in haar roze kamertje logeerde. Heel eng was dat. En verder zag ik als kind veel kabouters rondlopen.

Bent u aantrekkelijk?

Nou, laat ik het zo zeggen: voor wie van neurotische, schele brunettes houdt, ben ik erg aantrekkelijk.

Wat is uw definitie van geluk?

Dat je kunt lachen om je ongeluk.

Waar schaamt u zich voor?

Nergens voor. Vroeger was ik overal nerveus over, maar op een gegeven moment moet je dat afleggen.


Bent u monogaam?

Ja. Ik val op praterige, half-criminele mannen die onorthodox in het leven staan. Die relaties zijn niet erg harmonieus, maar wel intens. En daar heb ik mijn handen al vol aan.

Wanneer heeft u voor het laatst gehuild?

Misschien wel toen ik mijn nieuwe boek opgemaakt gemaild kreeg. Bij de hoofdstukken stonden sterretjes. Ik vond het zo mooi dat ik sterretjes had.

Hoe moedig bent u?

Ik was altijd geneigd te denken dat ik laf ben. Ik heb namelijk een soort permanente angst in mijn leven. Maar die kijk ik wel in de ogen. En dat vind ik weer moedig.

Van wie heeft u het meest geleerd?

Van mijn moeder. Ze laat zich door niemand wat zeggen en gaat volledig haar eigen weg. Ze is ook twee keer ongezien telefonisch door een man ten huwelijk gevraagd. Redelijk uniek.

Wanneer was u het gelukkigst?

Afgelopen herfst was ik bij mijn caravan in Broek in Waterland bladeren aan het opruimen. De zon scheen en plotseling sprong er een grote gele pad tevoorschijn. Dat was een diep geluksmoment.

Welke eigenschap waardeert u in een vrouw?

Ik houd van sterke vrouwen die met zevenmijlslaarzen door het leven stappen.

Welke eigenschap waardeert u in een man?

Eigenlijk houd ik wel van schreeuwers.

Als u iets aan uzelf kon veranderen, wat zou dat dan zijn?

Ik zou commerciëler en gewiekster willen zijn.

Hoe ontspant u zich?

Hardlopen en soms een joint.

Wie is uw grootste liefde?

Dat is lastig. Ik heb er twee gehad en er moet nog wel een derde in zitten.

Van wie houdt u het meest?

Van mijn moeder natuurlijk. En van mijn tweelingzus Alize.


Wat beschouwt u als uw grootste mislukking?

Ik ben ooit Russisch gaan leren om de Transsiberië Express te nemen naar Vladivostok. Maar dat heb ik nooit gedaan.

Welk leed heeft u anderen berokkend?

Zwijgzaamheid en afstandelijkheid. Je kunt beter duidelijk zijn of zelfs schreeuwen, want afstandelijkheid is het ergste wat je iemand kunt aandoen.

Waaraan bent u het meest gehecht?

Aan Dirk, mijn kat. Ik ken haar zo goed. En zij mij.

Gelooft u in God?

Nee, maar wel in kabouters en in geesten. Ik geloof dat de doden om ons heen zijn. Ik praat ook met ze. Ik vind het namelijk te leuk om ergens in te geloven. Ik vond het vroeger als kind ook heel gezellig met al die kabouters.

Wat is de beste plek om te wonen?

In mijn caravan aan het meertje in Broek in Waterland. Midden in de natuur. Je loopt op je blote voeten. Je hebt kikkers. Gras. En water.

Wie hoopt u nooit meer terug te zien?

Toen mijn eerste boek uitkwam, belde een ex-vriendje, van wie ik dacht dat ik hem nooit meer zou zien, mij plotseling op. Zijn stem klonk nogal zacht dus ik vroeg hem harder te praten. Toen zei hij: ‘Dat kan niet, want mijn vrouw ligt boven te slapen.’ Zoiets heb ik dan weer.

Hoe is ongeluk te vermijden?

Niet natuurlijk. Het leven is niet maakbaar.

Wat is uw devies?

Zonder het gevoel voor schoonheid komt het leven neer op het voeren van jachthonden in een benauwde stinkende kennel.