Respectabele klassiekers

Er is toch nog hoop in de wereld als je anno 2009 de platenzaak binnen kan lopen om daar een nieuw studioalbum van de New York Dolls te kopen. Zeker als de belangrijkste Amerikaanse rock-‘n-roll-band van de jaren zeventig, voorbeeld voor grootheden als KISS, de Sex Pistols en Guns N’ Roses, in dezelfde topvorm speelt als in zijn hoogtijdagen. Want al die zeurpieten die lopen te klagen dat de huidige Dolls-formatie alleen maar een nostalgie-act is met weinig van zijn oorspronkelijke pit kunnen nu eindelijk hun mond houden. Laat ze maar eens luisteren naar Exorcism of Despair, de laatste track van de plaat. The song laat de Dolls precies zo horen als we ze ooit hebben leren kennen: wispelturig, gevaarlijk en sexy. Maar gelukkig zijn ze slim genoeg om maar heel even, als uitsmijter, naar die oude sound terug te grijpen. De rest van de plaat is een schoolvoorbeeld van hoe voormalige enfants terribles respectabele klassiekers kunnen worden. Dat ze zelfs nog iets relevants te zeggen hebben, is te danken aan de bijzondere samenwerking van de twee nog levende oorspronkelijke Dolls met drie iets jongere bewonderaars, onder de leiding van hun oude producent Todd Rundgren. Ivan van Vliet-Herskovits