Gitzwart en toch grappig
Een willekeurige dag, niet al te lang geleden, in de Galeries de Paléontologies et d’Anatomie in de Parijse Jardin des Plantes. Een man met het stoffige uiterlijk van een biologieprofessor stelt zichzelf existentiële vragen tijdens het bestuderen van het geraamte van een dinosaurus. Pas wanneer er een bloedmooie vrouw voorbij komt wiegen, weet hij waar het in dit leven allemaal om draait.
De man met het bleke smoeltje, de onsexy baard en de retrobril heet Jarvis Cocker, en door ons de voorafgaande scène voor de geest te halen, zitten we midden in Leftovers, een van de elf bitterzoete songs op zijn tweede soloalbum Further Complications. “I want to be your lover!” schreeuwt Cocker met een intensiteit die doet vermoeden dat zijn libido eerder een kwelgeest is dan een partner in crime.
Voilà de thematiek van een groot deel van de songs op dit superbe, door Steve Albini geproduceerde album. Albini’s pure rauwheid schuurt prettig langs het intellectualistisch cynisme van Cockers gitzwarte, maar altijd grappige teksten. En het blijft overigens een wonder hoe iemand die voortdurend de tong in de wang drukt, zó fijn kan blijven zingen.
Ruud Meijer
