Tegendraadse melodielijnen
Us Five, de nieuwe groep van saxofonist Joe Lovano, is meer dan het zoveelste jazzkwintet. Met twee drummers in de gelederen wijkt de bezetting sowieso af van de standaardnorm, en het feit dat de leider zijn groep binnen de gespeelde stukken voortdurend opbreekt in kleinere combinaties maakt dat de band ook diverse duo’s, trio’s en kwartetten in zich herbergt. Met de voormalige Steve Coleman-pianist James Weidman, het jeugdige, vrouwelijke baswonder Esperanza Spalding en de creatieve slagwerkers Otis Brown III en Francisco Mela heeft Lovano musici in dienst genomen die zijn streven naar vernieuwing op basis van een diepgewortelde traditie met grote gretigheid entameren.
Lovano zelf vervreemdt het traditionele jazzklankbeeld door zich niet te beperken tot de overbekende leden van de saxofoonfamilie. Zo deinst hij er niet voor terug om in Drum Song de Hongaarse ‘tarogato’, een kruising tussen de klarinet en de sopraansax, aan de lippen te zetten. In Dibango blaast Lovano tegendraadse melodielijnen op de ‘aulochrome’, een dubbele sopraansax. Al die diversiteit maakt Folk Art tot een avontuurlijk album vol sprankelende muziek. Als improvisator komt Lovano echter het best tot zijn recht op de tenorsax, het instrument dat hij als geen ander kan laten klinken als een nijdige, ongrijpbaar rondcirkelende horzel.
Ruud Meijer
