Dartelende composities
De jazz is nog steeds a man’s world.
Oké, zangeressen genoeg en ook achter de piano wil je nog weleens een vrouw aantreffen, maar verder… Een jazzkwartet dat voor 75 procent uit vrouwen bestaat en óók nog eens tot de wereldtop behoort, is dus een wonder om te koesteren. En als het creatieve middelpunt van dat mirakel ook nog eens van Nederlandse afkomst is, lijkt enig chauvinisme volkomen op zijn plaats.
We hebben het over het Amerikaanse kwartet van Tineke Postma, de Friese saxofoniste/componiste die twee Afro-Amerikaanse topvrouwen – pianiste Geri Allen en drumster Terri Lyne Carrington – wist te strikken voor haar nieuwe album The Traveller.
Postma is een van de weinige jazzmusici die nieuwe wegen durven te kappen in het sprookjesbos dat de bij leven al legendarische saxofonist Wayne Shorter de afgelopen vijftig jaar heeft aangeplant. Postma’s dartelende composities mijden de platgetreden paden en leiden de luisteraar langs plaatsen waar nog maar weinig musici voet hebben gezet. Haar toon op sopraansax is messcherp, de gespeelde lijnen vloeiend als kwikzilver en haar ideeënrijkdom schier onuitputtelijk. Daartegenover staat haar masculiene altsaxgeluid, samen met de viriele baspartijen van Scott Colley de enige mannelijke elementen die op dit superbe album te vinden zijn.
Ruud Meijer
