Spring naar de content

Pleinpret

De crisiskrimp in de horeca wordt voor 2009 nog niet in dubbele cijfers uitgedrukt. De enige restaurants die garen lijken te spinnen bij de malaise zijn de fastfoodketens; aan de andere kant van het spectrum is het effect grilliger. Het aantal faillissementen is verdubbeld, maar naast min of meer befaamde eethuizen zitten daar ongetwijfeld dwaallichten bij waar je ook in betere tijden geen traan om gelaten zou hebben. Tegelijkertijd schoven we een paar weken geleden nog aan in een tweesterrenzaak waar een vrolijk kaartje op tafel meldde dat het lunchmenu 75 euro kostte; dat kan blijkbaar ook nog. Weer een andere restaurateur meldde dat hij zijn menuprijzen verlaagd had, maar dat de klandizie ondertussen bleef volharden in het bestellen van duurdere wijnen. Een verontrustend bericht is dat de Voedsel en Waren Autoriteit geconstateerd heeft dat hygiëne en ongediertebestrijding er vaker bij inschieten omdat er op de kosten daarvoor wordt beknibbeld, en je zou je kunnen voorstellen dat het besluit om bijvoorbeeld een onverkochte vis weg te gooien hier en daar weleens een dagje later dan gebruikelijk in daden wordt omgezet.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

In de omzetcijfers van Horeca Nederland komen de cafetaria’s er nog redelijk goed van af. Maar wat is een cafetaria? Een broodjeszaak? Een espressobar? Een filiaal van de Coffee Company?

Branco in Rotterdam noemt zich een ‘petit grand café’, en het lijkt verdacht veel op een restaurant, dat een flink deel trottoir heeft geannexeerd als terras aan het Brancoplein, waar de gemeente een bord met de verbroederende tekst ‘welkom op dit plein, wij hopen dat u zich hier met anderen prettig voelt’ heeft neergeplant. Het witte, middelbare publiek aan Branco’s tafels voelt zich duidelijk prettig, en de gekleurde jongeren op het plein ook, maar een mix van de twee pleinersgroepen lijkt onwaarschijnlijk.

Ter zake. Het personeel van Branco is vriendelijk en joviaal. Ze komen langs met aandoenlijk bekrijte schoolbordjes die als menukaart fungeren, brengen brood dat in papier gewikkeld is en schenken wijn in dikke, kinderachtige roemers.

De keuken heeft het zich niet makkelijk gemaakt. De oesters – €13,50 voor een half dozijn – hoeven natuurlijk alleen maar opengemaakt te worden, maar een voorgerecht dat bestaat uit een croquet van Stellendamse garnalen en gebakken coquilles plus een slaatje met een gebakken kwarteleitje (€11,75) is een stuk bewerkelijker. Het predicaat ‘Stellendams’ is ook wat ruim bemeten voor de aanwezigheid van twee eenzame garnalen in de croquetbol. Panzanella, abusievelijk opgekrijt als panzanalla, is een salade met brood en vinaigrette, in dit geval onder repen heilbot: goed en vriendelijk geprijsd (€8,50). Dat geldt ook voor een koude bietensoep met haring (€6,75) en tagliatelle met pittige rivierkreeftjes (€11,50).

Voor €22,50 mogen we niet klagen over gebakken zeeduivel en ‘tuinenbonen’ in hollandaisesaus, maar de cannelloni van aubergine is een plichtmatig vega-gerecht en de risotto bij coquilles en een half kreeftje (€23,50) is geen genoegen.


Of we het in november binnen bij Branco ook zo leuk zullen vinden is de vraag, maar zolang de tafels buiten staan vermaken we ons op dit plein.

Branco, 1e Pijnackerstraat 120b, Rotterdam. Tel. 010-4653555.

Onderwerpen