Vaders revanche
Voor veel mensen is Loudon Wainwright III niet meer dan een vergeten folkzanger wiens 15 minutes of fame voornamelijk bestonden uit het verwekken van de geniale zanger/componist Rufus Wainwright. Anderen kenden hem misschien als vader van de iets minder geniale Martha. De kinderen Wainwright deden er in ieder geval alles aan om hun vermaledijde vader onsterfelijk te maken. Martha droeg haar debuutalbum Bloody Motherfuckin’ Asshole aan hem op, en Rufus vocht in het ijselijk mooie Dinner at Eight een jarenlange bloedvete met hem uit.
Wat mij betreft neemt ‘papa’ Wainwright meesterlijk revanche met High Wide & Handsome – The Charlie Poole Project. Al vanaf de jaren zeventig voelde Wainwright senior zich aangetrokken tot het repertoire van Charlie Poole, de zuipende, hoererende maar zeer muzikale troubadour die aan het begin van de twintigste eeuw het populaire repertoire van zijn tijd op een charismatische manier voor het voetlicht bracht. Wainwright kroop in zijn huid en nam, zichzelf net als Poole begeleidend op de banjo, meer dan dertig songs op die Poole bekend maakte. Alle stukken op dit dubbelalbum zijn pareltjes die het verdienen om hoog te eindigen in de folk-canon. Met High Wide & Handsome – The Charlie Poole Project heeft Loudon Wainwright III iets neergezet waar zijn hele familie trots op kan zijn.
