De Miljoenennota
Het is in het Haagse een sport om als parlementair verslaggever de Miljoenennota te pakken te krijgen voordat die wordt vrijgegeven. In 2005 lukte het uw verslaggever, toen in dienst van een ander medium, om het document voortijdig in handen te krijgen. Dat was een spannende bedoening. Kamerlid
X van een partij met drie
letters overhandigde de stapel papier ‘s morgens vroeg in de biljartruimte van een café aan het Haagse Noordeinde. Deze parlementariër wilde niet in de Kamer afspreken. In het parlement houdt iedereen elkaar in de gaten en één plus één is dan al snel twee. Het Kamerlid in kwestie had de stukken overigens ‘geleend’ van de fractievoorzitter.
De embargoregeling is inmiddels op de schop genomen. De fracties krijgen, afhankelijk van het aantal fractieleden, maximaal vijf exemplaren op de vrijdag voor Prinsjesdag, de pers krijgt helemaal niets. Een besluit van premier Jan Peter Balkenende die, ‘
omdat alle beproefde varianten sinds 2001 niet bestand zijn gebleken tegen voortijdige openbaarmaking’, paal en perk wil stellen aan het lekken. Zo stond in 2005 op elke pagina van de Miljoenennota een watermerk met de initialen van de fractievoorzitter. Hierdoor was het niet meer mogelijk om het document op internet te zetten; de journalist in kwestie zou dan zijn bron verraden. Ook waren er verschillende versies in omloop. De volgorde van bepaalde woorden in het voorwoord van toenmalig minister van Financiën Gerrit
Zalm was verschillend. Tenminste, dat zei het ministerie van Financiën, in de hoop dat daardoor de drang tot lekken zou afnemen. Kampioen Miljoenennota ‘scoren’ is natuurlijk RTL-journalist Frits Wester.
Meermalen wist hij de hand op het document te leggen. Maar volgens hem hoeft al die geheimzinnigheid niet. “Ze kunnen die besluiten tijdens het begrotingsproces publiceren, net zoals met andere kabinetsbesluiten. Dat komt de openbaarheid alleen maar ten goede. De Troonrede kan dan een ander karakter krijgen. Een overkoepelend verhaal voor de hele samenleving.” Zal het Wester ondanks de verscherpte maatregelen toch weer lukken? “We doen ons best!”
