Wie pakt het paspoort af van dokter Nico?

Nico Beentjes, homeopaat te Drachten, is helemaal into Peter Chappell. Dat is een Britse vakgenoot die water met behulp van resonanties (trillingen) zodanig weet te bewerken dat zo ongeveer alle aandoeningen ermee kunnen worden verholpen. Chappell verkoopt ook muziek die van alles geneest. Vorig jaar schreef HP/De Tijd dat Chappells middel PC1 ook wordt voorgeschreven in een Nederlandse kliniek in Malawi. Met overheidssubsidie nog wel. Reden voor minister Koenders om nog eens goed naar zijn uitgavenkant te kijken.

Het heeft Nico Beentjes er niet van weerhouden om afgelopen zomer op eigen houtje naar Ghana en Burkina Faso te gaan om er flessen PC1 uit te delen. “Met dit middel kunnen mensen met aids op spectaculaire wijze beter worden en misschien zelfs genezen,” schrijft hij onomwonden in zijn reisverslag. Een variant van PC1 zou wonderen verrichten bij malaria. Als een Westerse medicijnman toerde hij van de ene naar de andere kliniek.

Hoe ging het? Het ging fantástisch. De Ghanese televisie kwam zelfs filmen toen Nico ergens een lezing gaf. “Het geluk had ervoor gezorgd dat er vier studenten onder mijn gehoor waren die last hadden van acute malaria en die ik meteen heb behandeld met PC-malaria, vanuit mijn persoonlijke druppelflesje dat ik altijd op zak heb om vier maal daags een druppeltje te nemen. Drie van de vier voelden zich na een uur al een stuk beter, één had een hoofdpijn van 7 op een schaal van 10, en na dat uur was die gezakt tot een 2. Kijk, zó hoort een medicijn te werken!”

Later maakte Nico nóg iets wonderlijks mee. “Er kwam een man van rond de twintig binnen, met zijn armen onder zijn T-shirt, rillend van de kou en tamelijk ziek. Diagnose: malaria. Joshua en zijn broer Alex stopten hem in bed onder een isolerende deken met een elektrisch verwarmingskussen, maar niet nadat ik hem wat PC-malaria had gegeven uit mijn persoonlijke flesje. Zijn temperatuur was 38,6 Celsius, en ieder kwartier kreeg hij een druppel van het middel. Een tijdje na de derde druppel zei hij dat hij zich goed voelde en naar huis wilde!”

Nico gelooft dus in het ingestraalde water, zó sterk zelfs dat hij maar weing op heeft met de reguliere, wetenschappelijk beproefde virusremmers. Hij kan zich nog herinneren dat hij in 2007 een hiv-patiënt vertelde dat hij hiermee best zou kunnen stoppen, ten gunste van PC1. “Het blijkt dus,” schrijft Nico tevreden in zijn reisverslag, “dat hij op dat punt uit eigen beweging gestopt is met de aidsremmers, wat ik ontzéttend moedig van hem vind, en blijk geeft van een enorm vertrouwen. Want er staat heel wat angst geprogrammeerd op het stoppen met aidsremmers – dat staat ongeveer gelijk aan het vellen van je eigen doodvonnis.”

Gelukkig dus, Nico is weer thuis. Wie pakt hem zijn paspoort af?