Spring naar de content

Een vrouw is als een strijkijzer

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Mark Traa

Commotie alom over de Amersfoortse predikant die vindt dat kinderen best door hun ouders mogen worden geslagen. Maar hij staat niet alleen. In Dordrecht geeft een Vlaams echtpaar opvoeding- en relatietips uit de Middeleeuwen. Jef en Herlinde de Vriese, hier met hun dochters Joke en Linde: “Denk na over je taak als man (je vrouw voeden en koesteren) of als vrouw (je man volgzaam en respectvol ondersteunen).”

Jef en Herlinde de Vriese uit het Vlaamse Heverlee doen aan pastorale counseling. Ze zijn onder meer verbonden aan De Hoop, een instelling voor evangelische hulpverlening in Dordrecht. Op de website van De Hoop is de opvatting van het echtpaar over het tuchtigen van kinderen te lezen. Een voorbeeld: “Kleuters en oudere kinderen kunnen soms koppig en ongehoorzaam zijn. Soms willen ze niet snappen wat de ouder bedoelt. Dan kan er plaats zijn voor lichamelijke tucht. […] Corrigeer lichamelijk wanneer andere maatregelen onvoldoende werken. Eerst woorden, dan denken, dan daden. Lichamelijke tuchtiging kan gebruikt worden om een kind te leiden naar een goede keuze. Tuchtiging doet dan pijn, maar tegelijkertijd bevrijdt het een kind uit een situatie waarin het zelfstandig niet meer tot een goede keuzen kan komen.” Enzovoort.

In het gezin De Vriese is de hiërarchie duidelijk bepaald. Mevrouw De Vriese stelt zich graag onderdanig op tegenover haar man. We citeren haar: “Een vrouw die met zorg en attentie haar huis bestuurt, is goed voor haar man. De vrouw die in haar huwelijk deze ondersteunende rol op zich neemt en bereid is om haar man te dienen, zal hem tonen hoe waardevol hij is voor God en voor haar. De zorg voor het huishouden en het dienen van haar man heeft voor een vrouw eeuwigheidswaarde. We weten dat we de kroon des levens zullen ontvangen. Zal deze meer blinken door het vele poetswerk, de vaat die we deden, de was die we plooiden? Ik denk het wel.”

In deze sferen moeten we dan ook de huwelijkstips zien die het echtpaar geeft. Zoals: “Denk na over je taak als man (je vrouw voeden en koesteren) of als vrouw (je man volgzaam en respectvol ondersteunen).” Mannen en vrouwen zijn nu eenmaal anders, stelt vader Jef vast. “Voor een vrouw betekent intimiteit: lieve woordjes, een kastje in elkaar timmeren of helpen met de kinderen. Intimiteit is voor een man meer verbonden met sensualiteit. Het lichamelijke aspect van de relatie dient voldoende aandacht te krijgen, want de man mag genieten van het lichaam van de vrouw die hij van God heeft gekregen. […] Een man verlangt naar een vrouw die hem bewondert en hem bemoedigt. Een vrouw die dit begrijpt vraagt advies aan haar man over de opvoeding van de kinderen, over de inrichting van het huis, probeert nieuwe recepten voor hem uit en gaat op zoek naar creatieve manieren om hem te verwennen.”

Nu we het toch over verwennen hebben: ziehier de visie van vader Jef op seks. “Man en vrouw verschillen nogal. Voor mannen is seks meestal een afgebakend gebied. Het hoeft niet in de andere gebieden van zijn leven goed te gaan om toch goed seksueel te kunnen functioneren. Vaak heeft een goede seksuele ervaring een positieve uitwerking op zijn welbevinden en betrokkenheid in de hele relatie. Voor een vrouw is het meestal andersom. Voor haar is het noodzakelijk dat zij welzijn ervaart in het geheel van de relatie, om zich pas daarna op seksueel vlak te kunnen geven en zich thuis te voelen. […]? Voor een man is seksueel verlangen snel opgewekt. Een man is als een lichtknop: knip – aan – snel uit. Een vrouw is als een strijkijzer: traag warm worden – langere afkoelingsperiode.”

Zelf hebben de twee natuurlijk een fantastisch huwelijk, getuige deze door Jef opgetekende hilarische anecdote: “Op een avond kom ik laat thuis. Zij ligt al in bed. Ik sluip stilletjes naar bed en zoek in het donker mijn pyjama onder mijn hoofdkussen. Het ritueel om dat ding met mijn ogen dicht aan te trekken heb ik al lang onder de knie. Ik wil Herlinde ook niet wakker maken door het licht aan te steken. Deze keer is er een probleem. Ik worstel mijn voet door de broekspijp, maar geraak niet verder. Nieuwe poging. Ik lig in de knoop en verlies mijn evenwicht. Onder de lakens ligt Herlinde te schokken van het lachen. Ze heeft een knoop in mijn pyjamabroek gelegd. De lachtranen staan in haar ogen terwijl ik alle moeite van de wereld doe om mijn vermoeide lichaam en geest de nodige nachtrust te gunnen. Ik kan er op dat moment niet mee lachen. Maar lachen bindt je samen. Nu is het één van onze leuke herinneringen.”

Onderwerpen