Spring naar de content

Het bewijs: lekken is goed voor je carrière

Tijs van den Brink had kunnen weten dat zijn uitspraken niet veilig waren binnen de muren van de School voor Journalistiek (SvJ). Geheimen vertellen aan een zaal vol toekomstige journalisten is nou eenmaal riskant. In 1994 ging een aspirant-journalist aan de haal met de uitlatingen van Paul de Leeuw. Nu spreekt hij van jeugdige overmoed: “Gevoelsmatig heb ik een scheve schaats gereden.”

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

De presentator vertelde daarin off the record wat zijn toekomstplannen waren; student Sander van den Eeden speelde die door aan Het Parool. Paul de Leeuw woest, de VARA woest en het schoolbestuur woest. Destijds reageerde Van den Eeden als volgt: “Ik heb het gedaan uit journalistieke gedrevenheid, ik vond het gewoon nieuws. Het feit dat Het Parool mijn bericht gepubliceerd heeft, bewijst dat ook.”

Toch verontschuldigde hij zich uiteindelijk bij De Leeuw en de redactie van Ontmoetingen (het schoolvak dat bekende journalisten uitnodigde).

Hoe is het de student daarna vergaan? Uitstekend, zo blijkt. Aan de actie zelf hield hij een stageplek over bij HP/De Tijd en later werkte hij als redacteur bij Laat de Leeuw. Inderdaad, bij Paul de Leeuw himself. Inmiddels heeft Van den Eeden een baan bij De Wereld Draait Door.

Betekent dit dat het slim is om te lekken? Nee, zegt Van den Eeden nu. “Ik ben zover gekomen dankzij inzet en motivatie en SvJ-gate had daar niets mee te maken.” Sterker nog, het klinkt zelfs alsof hij daar spijt van heeft. “Gevoelsmatig heb ik een scheve schaats gereden. Ik heb dat toen in een soort jeugdige overmoed gedaan. Bij de afweging om te lekken vind ik de belangrijkste vraag in hoeverre het algemeen belang is gediend. Puur lekken om te scoren is een journalistieke faux pas. Verder wil ik hier liever niets over kwijt.”