Hoog rood

De claim to fame van Central Otago is pinot noir. Het is een koel, bergachtig gebied in het zuiden van het Nieuw-Zeelandse Zuideiland waar deze druif intense, fluweelzachte wijnen oplevert. Het is echter te snel populair geworden, en die expansie wordt nu afgestraft. Want waar het noordelijke Marlborough zucht onder een teveel aan sauvignon blanc, kent Central Otago een surplus aan pinot noir. Het afgelopen jaar zijn de druivenprijzen met twintig tot dertig procent gezakt. En de enthousiaste nieuwe rijken die bij wijze van hobby een boutique winery zijn gestart, ontvluchten de wijngaarden weer. De twee grote contract growers in de streek – zij leveren druiven aan maar liefst tachtig wijnbedrijven die daar ‘verschillende’ wijnen van maken – hebben het momenteel evenmin makkelijk. Het iets noordelijker gelegen Waipara kent die problemen niet. Was eerst slechts een subdistrict van Canterbury, maar produceert nu ook onder eigen naam. Let hier op best kept secret The Crater Rim. Ik proefde hun Waipara Blacks Lot 7 2007. Intens, fluwelig, licht peperig kersenfruit, fijne zuren. Prachtige pinot noir die het nu eens niet moet hebben van dat eeuwige zoetje dat zo veel nieuwe wereldwijnen karakteriseert die gemaakt zijn van deze druif. Dit is rood dat het predicaat hoge bourgogne het dichtst benaderd. Zou het komen omdat de druiven afkomstig zijn van Dijon-klonen? Of omdat Blacks Lot 7 het bourgondisch aandoende prijsje van € 27,95 euro kent? Hoe dan ook, mijn Engelse collega Jancis Robinson toonde zich eveneens onder de indruk en vond het een van de beste Nieuw-Zeelandse pinot noirs die zij proefde. HH