Ongeluksgetal
Sywert van Lienden bespreekt de toestand in de polder.
Het ongeluksgetal, 13, is sinds deze week het aantal zetels in de peilingen voor de Partij van de Arbeid. Sinds 1947 hebben ze er niet zó slecht voor gestaan. Het betekent dat nog maar negen procent van de stemgerechtigden nu op de PvdA zou stemmen, maar belangrijker nog: in de PvdA gelooft. Het volk dat uit pure gewoonte altijd op de PvdA stemt, is berekend op acht procent van de totale kiespopulatie. Dat betekent dus dat deze partij nu welgeteld één procent van de mensen met haar verhaal kan overtuigen. Met een gemiddelde kiesdeler van 65.000 personen, en een stand in de peilingen in 2006 van 53 zetels, zie je pas echt hoe slecht het met de PvdA gaat. In 2006 wisten ze nog 2.665.000 ‘vrije’ kiezers te overtuigen. Daarvan is nu dus nog een paar procent over. Tweeënhalf miljoen kiezers hebben hun heil elders gezocht. Dipje? Hou op, schei uit.
Op macro-niveau voelt een samenleving de tijdgeest zeer goed aan; ze is het namelijk zelf. De PvdA niet. Het lijkt wel alsof haar afkorting voor ‘Partij van de Achteruitkijkspiegel’ staat. Alsof ze exclusief leeft voor de sociaal-democratie en niet voor de idealen van de toekomst. Alsof ze een soort uitgesmeerde gimmick is. Een uitwas van ‘de Oorlog’, een echo van ’68 en ‘solidariteit’.
De wannabe-fractieleider Diederik Samsom durft op televisie te zeggen dat de PvdA ‘het gewoon beter moet uitleggen; waar ze voor staat en wat ze heeft bereikt’. Wat een grap dan dat voormalige PvdA-stemmers, naast ‘het gebrek aan leiderschap’, ‘gebrek aan ideeën, idealen en resultaten’ noemen als redenen om te vertrekken. De PvdA heeft zich verkeken, zich gek laten maken door de concurrentie op links, de SP. Samen hebben deze partijen een zesde deel van het electoraat te bevechten, een echte volkspartij onwaardig. De ruimte zit bij de vrijzinnigen en de sociaalvoelende liberalen. De vrije geesten van de partij moeten uitbreken. Anders neemt D66 de plaats van de PvdA in. Wie zal de moed tonen binnen de partij? Vele PvdA-politici zwijgen, het volk mort, de kiezer spreekt én zal uiteindelijk het laatste woord hebben.
