Sonische wervelstorm

Wanneer je muziek wordt omschreven met een contradictio in terminis als melodic noise, dan ben je echt iets nieuws op het spoor. Na de release in 2008 van het debuutalbum Street Horrrsing wisten de meeste muziekscribenten niet hoe zij de elektronische klanken van het Britse duo Fuck Buttons moesten omschrijven. Er werden wel pogingen ondernomen, en een kleine bloemlezing van hun poëtische loftuitingen lijkt hier wel op zijn plaats. ‘Zelden hebben twee mannen zó geklonken als het einde van de wereld’ is een rake typering, en ook ‘zoiets als de zon die uit de oceaan oprijst en vervolgens explodeert als supernova’ geeft een aardig beeld.

Op Tarot Sport hebben Benjamin John Power en Andrew Hung een geluidsmuur opgetrokken uit bouwstenen waarvan de soortelijke massa nog groter is geworden. En wie een stuk als Flight Of The Feathered Serpent met de koptelefoon beluistert, lijkt in een sonische wervelstorm terecht te zijn gekomen. In tegenstelling tot veel andere exponenten van de elektronische muziek heeft Fuck Buttons ook een uitstekende live-reputatie: twee mannen die achter een tafel aan wat knoppen zitten te draaien zijn nu eenmaal niet zo spectaculair om te zien als rammende gitaristen of beukende drummers. Het knappe van de in your face-productie van Tarot Sport is dat die verpletterende live feel ook helemaal wordt gereproduceerd. Fuck Buttons is de nachtmerrie die Jean Michel Jarre niet zou overleven.