Dagelijks brood
Vier jaar geleden stapte ik op een zondagochtend in Antwerpen een ontbijtzaakje binnen. Aan een grote houten tafel werd heerlijke koffie geserveerd, er werd een mandje vers brood van indrukwekkende kwaliteit neergezet. De klandizie zat als een instant-vriendenschaar bijeen in het interieur van een oude bakkerswinkel, omringd door snuisterijen uit die branche. Er was nog zo’n zaakje in Brussel, wist de bediening te melden, dat heette ook Het Dagelijks Brood. Twee jaar daarna bevond ik mij in New York, in een ontbijtzaak die Le Pain Quotidien heette. Het was niet in een oude bakkerszaak, maar de sfeer was er even gemoedelijk als in Antwerpen.
Ik had mij op een prettige manier laten foppen. Le Pain Quotidien is een multinational van Belgische origine, met een hoofdkantoor in New York en zo’n 150 zaken in veertien landen. Daar is kortgeleden een zaak bij gekomen aan het Cornelis Troostplein in Amsterdam, de eerste Nederlandse vestiging. Franchisehouder Arne Altmann heeft een stoomcursus in New York gevolgd, waar hij door alle facetten van het bedrijf geleid is, een opmerkelijke inspanning voor een zaak die zich op de verkoop van klassieke Belgisch-Franse broodproducten toelegt.
De toewijding is er ook in omgekeerde richting: Altmann koestert op zijn telefoon een filmpje van Alain Coumont, de oprichter van de keten, terwijl die helpt met het sausen van de muren in het Amsterdamse filiaal.
Dit concept van een bakkerijrestaurant is niet uniek, we hadden immers al de zaken van De Bakkerswinkel in vier steden en de boterhammenwinkels van het Vlaamsch Broodhuys, die ongetwijfeld allemaal heel goed naar het concept van Le Pain Quotidien hebben gekeken. Le Pain Quotidien verraadt zijn wereldformaat vooral in de aanwezigheid op tafel van peper en zout met eigen beeldmerk – herkomst New York, gebotteld in België – en de grote verscheidenheid van PQ-snuisterijen die er te koop zijn, zoals broodmandjes en conserven, inclusief een fors kookboek van de oprichter. Men serveert in België gebakken, ter plekke afgebakken brood, dat uiteraard ook aan de vitrine te koop is. ‘Bio’ en ‘huisgemaakt’ zijn de sleutelwoorden op de kaart, die voorziet in een uitgebreide ontbijtkaart, soepen, salades en tartines, belegde tarweboterhammen. Naar Amerikaans gebruik zijn ook hier al draadloze laptopgebruikers neergestreken, die met een forse mok (lekkere) cappuccino onder handbereik zitten te werken. Mijn onberispelijke omelet met gerookte zalm en dille (€ 8,25) wordt geserveerd met sneden wit en bruin brood, die ik later besmeer met jam en de betrekkelijk onweerstaanbare chocoladepasta van het huismerk Noisella (€ 5,95 per pot). Thuis blijkt dat het meegenomen vijfgranenbrood ook lekker is. Le Pain Quotidien is een aanwinst. RH
Le Pain Quotidien, Cornelis Troostplein 4, Amsterdam. [email protected]
