Vlokje muziekgeschiedenis

“And you treated my woman to a flake of your life.” Zelden werd ontrouw zo berustend en poëtisch beschreven als Leonard Cohen dat deed in Famous Blue Raincoat, een song die in mijn toptien van mooiste nummers aller tijden hoog genoteerd staat. Een jaar voor dit opus magnum werd uitgebracht op het album Songs of Love and Hate, konden 600.000 mensen het al horen op het Isle of Wight Festival van 1970. Het is nog steeds een wonder dat deze mensenmassa ademloos zat te luisteren naar dit duistere relaas over een moeizame ménage à trois. De sfeer op het festival was namelijk alles behalve poëtisch en berustend. Een grote groep militante festivalgangers uitte zijn misnoegen over het muziekestablishment met het neerhalen van hekken, het bekogelen en uitjouwen van artiesten en het in brand steken van trucks, apparatuur en op een bepaald moment zelfs het podium. Om twee uur ‘s nacht stapte Cohen zelf dat podium op en bezwoer hij al het kwaad met zijn hypnotiserende muziek en poëzie. Op Live at the Isle of Wight 1970 – de dvd van Murray Lerners concertdocumentaire en de cd van het complete concert – zien en horen we een vlokje unieke muziekgeschiedenis dat heel even op de handpalm van een half miljoen uitverkorenen lag, om daarna voor altijd weg te smelten.