Spring naar de content

Tot zover Marcel van Dam

In the blue corner: Marcel van Dam, landgoedeigenaar te Putten en de man die in 2006 Wouter Bos’ kansen om premier te worden om zeep hielp door moord en brand te schreeuwen over diens plan rijke ouderen een beetje te laten meebetalen aan de AOW. In the red corner: Frank Kalshoven, al sinds zijn 16e (of zoiets) doctor in de economie, Volkskrant-columnist en tevens onze favoriete uitleg-econoom.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Boudewijn Geels

Onderwerp: de door Van Dam geconstateerde schandalige afbraak van verzorgingsstaat. De verzorgingsstaat die in de jaren ’70 werd vervolmaakt door intens rechtvaardige politici als Marcel van Dam. De oud-PvdA-bewindsman en ex-VARA-voorzitter scheidde over genoemde afbraak een boek en een tv-documentaire af, die we van hem allemaal moeten gaan lezen/zien. We kunnen ook iets nuttigers met onze tijd doen. Zoals even de zaterdagcolumn van Kalshoven lezen.

Hij begint met wat citaten van Van Dam: “De samenleving is een richting ingeslagen die wegvoert van het humaniseringstraject dat met een zekere consensus anderhalve eeuw is gevolgd. (-) Humanitaire waarden als rechtvaardigheid, zorgzaamheid, gelijkwaardigheid (etc etc, – BG) worden doorlopend aangepast aan het streven naar een optimale rentabiliteit van alles en iedereen.”

Kalshoven maakt korte metten met dit geweeklaag. Hij herinnert zich de Bewust Baanloze Bijstandsgerechtigden, een fenomeen waarover in Van Dams tijd als politicus ‘een zweem van morele superioriteit werd getrokken’. Het is waar, schrijft Kalshoven: “We zijn niet meer solidair met mensen die wel kunnen maar systematisch niet willen werken. (-) Met Van Dam maak ik mij zorgen over de onderste, zeg, 20 procent, van de talentenverdeling, en ons onvernogen – dat van de publieke sector voorop – deze groep te helpen met hun emancipatie. Dat gaat niet goed, en daar moeten we iets aan doen.”

Volgt een snoeiharde rechtse hoek: “Wat hierbij als kiespijn gemist kan worden is bombastische retoriek vol heimwee naar de jaren zeventig, een decennium dat eigenlijk symbool staat voor de verkwanseling van diezelfde waarden die Van Dam zegt hoog te houden.”

… 8, 9, 10. Out!