De retsina voorbij
Nu Nederland zich weer langzaam begint op te maken voor het aanheffen van O denneboom, is de associatie met de bekendste – of beter gezegd beruchtste – Griekse wijn ook snel gelegd: retsina. Decennialang stond deze met hars van de Aleppo-den gemixte wijn synoniem voor Grieks wit. Maar fans lijken thans nog slechts te vinden onder zeilers die zomers in de Griekse archipel hebben gevaren. Een ijskoud flesje retsina in de ondergaande zon bij een portie door de kapitein van het gehuurde jacht op het strand bereide ansjovis ontlokt ze dan nog weleens de reactie: “Best lekker.” Misschien, maar al die andere dagen smaakt het toch een stuk minder. Nu is Griekenland al een tijdje bezig zich te ontdoen van zijn retsina-reputatie. De businessplannen van de coöperaties – goed voor twintig procent van de Griekse wijnproductie – gingen op de schop. En er zijn nieuwe wijnmakers opgestaan. Met de wil en de faciliteiten om het over een andere boeg te gooien. De investeerders zijn er. Het terroir is er. En het druivenmateriaal is voorhanden. Vaak prachtige, autochtone, eeuwenoude variëteiten. Druiven als santameriana, malagousia, vardea en vertzami wachten om gereanimeerd te worden. Al wat bekendere druiven als agiorghitiko tekenen voor op fruit gemaakt rood. En assyrtiko voor fris en energiek wit.
Van die laatste druif – gemengd met een kleine portie athiri en aidani – proefde ik Atlantis 2007, een unieke wijn afkomstig van het eiland Santorini. Ronduit prachtig wit, ontfutseld aan druiven van wijnranken die een gortdroog klimaat, de barre vulkanische grond en de straffe zeewind trotseren door bijna als vogelnestjes ineen te duiken op de berghellingen. Ik proef het zuur van limoncello, een snufje ziltigheid als in manzanilla, geroosterde hazelnoten. Opwindend en strak. Modern en klassiek. Fris genoeg om de dorst te lessen, maar intrigerend genoeg om niet gedachteloos achterover te slaan. Als ik zeilbootkapitein was, zou ik volgende zomer op Santorini aanleggen. HH
Atlantis 2007. €9,95. www.grieksewijnen.com
