De stille kracht der oudjes
Waarin menig geranium aan zijn lot werd overgelaten.
Hij deed het, volgens eigen zeggen, alleen ‘uit bewondering voor Hella’. Bij ieder ander had hij voor de eer bedankt. Willem Nijholt droeg in een uitverkocht Carré een door Yvonne Keuls vakkundig ingekorte versie van Oeroeg voor. Een monoloog van bijna een uur, gebaseerd op de gelijknamige novelle van Hella S. Haase. Met als enige rekwisiet een chaise longue. Plankenkoorts was er ook, en na een charmant tekstfoutje, helemaal in het begin, zag je de veteraan denken: what the heck. Vanaf dat moment zat hij er helemaal in. Aan het slot was een staande ovatie zijn deel.
Philip Freriks was de spreekstalmeester die de tijd mocht volpraten terwijl de Grande Dame door toneelknechten eerbiedig met rolstoel en al op het toneel werd getakeld. Daar stelde Hella’s hofdame Margot Dijkgraaf de schrijfster de vraag die inmiddels een miljoen lezers op de lippen hadden gebrand: “Was het nou Oeroeg of niet, die vervaarlijke Javaan die op de laatste pagina dreigend met zijn pistool zwaait?” Hella S. Haase moest iedereen het antwoord schuldig blijven. Ze wist het waarachtig niet. Het was of die beroemde slotpagina door een stille kracht was gedicteerd. Haasse was op dit punt niet beter geïnformeerd dan de lezer. Foto drie is tijdens de borrel na afloop, en naast de schrijfster zit Annette Portegies, directeur van uitgeverij Singel 262, waar ook Hella’s eigen uitgeefhuis Querido onder valt.
Aan drukwerktycoons was geen gebrek. Chris Herschdorfer van Anthos liep hier rond, de literaire gerant die onophoudelijk lucratieve Diners van Herman Koch blijft uitserveren. Herschdorfer wordt slechts overtroffen door goudhennetje Hanca Leppink, directeur van Luitingh, en dus de Nederlandse uitgever van Dan Brown. En aan de boeken van Dan is de halve wereld verslaafd. Zelfs oud-Weekbladpersdirecteur Pieter de Jong had de geraniums voor één keertje aan hun lot over gelaten en liep hier rond in zijn vertrouwde biotoop.
Henk Kraima van de CPNB, die krap een miljoen Oeroegs op oorlogspapier had verpatst aan de verzamelde Nederlandse Openbare Bibliotheken, vierde het financiële succes met zijn dochter Roos.
En de groten van uit het theatervak hadden het evenmin laten afweten. De familie Keuls was compleet aanwezig, met natuurlijk Yvonne die zulk fijn schrapwerk had verricht. Tussen de hoofdstedelijke innemers bespeurden we de witte krullenkop van Rotterdammer Gerard Cox. En een liefhebster als Annemarie Oster wil zich uiteraard altijd persoonlijk op de hoogte stellen van de jongste excessen op theatraal gebied. Naast Annemarie staat partner Arend Jan van der Marel.
En tijdens de voorstelling zaten we naast Lisette Hordijk. Jawel, de voormalige christelijke babe van de NCRV, en sinds kort de parel van de seniorenomroep MAX. Laat die artyfarty plussers maar schuiven!
