Huilende gitaar
Saxofonist Dick de Graaf is al meer dan 25 jaar een van de pijlers die de Nederlandse jazzscene overeind houden. Liever dan de platgetreden paden nogmaals te bewandelen, snuffelt hij rond in de periferie van de jazz. Daar komt hij altijd weer zijpaadjes tegen die het verkennen waard zijn. Zo onderzocht hij de tango met het Trio Nuevo, ontleedde hij Schubert met cellist Daniel Pezzotti en liet hij op het album The Burning of the Midnight Lamp een jazzlicht schijnen op de muziek van Jimi Hendrix. Met zijn nieuwe band Cry Baby! keert hij terug naar de huilende gitaar die zo karakteristiek is voor Hendrix en zijn volgelingen. Een van die discipelen is de jonge gitarist Jerme Hol, een bevlogen muzikant die de complete gitaarcanon – Jim Hall, John Scofield, Pat Metheny en natuurlijk Jimi Hendrix zelf – in zijn vingers lijkt te hebben. Cry Baby! speelt op de gelijknamige cd een tomeloze live-set die vanaf de eerste maten verraadt dat dit een van de beste jazz-cd’s is van dit jaar. De ritmesectie – veteraan Harry Emmery: bas, Erik Kooger: drums – is een tweekoppige monster dat beide solisten tot hoog in de bomen jaagt. En hoewel Hol met zijn dwingende spel veel aandacht vraagt, blijft Dick de Graaf de touwtjes stevig in handen houden. Zijn diepe sound en vloeiende spel bewijzen eens te meer dat hij een van Hollands groten is.
