De prijs van groen

Je zult maar in Barendrecht wonen. De gemeente onder de rook van Rotterdam wordt de laatste tijd bedreigd door onzichtbare gevaren en bijna-rampen. Eind 2006 was er ophef over de plaatsing van UMTS-zendmasten in de gemeente. Die zouden gevaarlijke straling afgeven en kanker veroorzaken. Alarm, protest: het gemeentebestuur besloot van plaatsing af te zien wegens de onrust onder de bewoners.

Fast forward naar 24 september dit jaar: toen botsten twee goederentreinen bij Barendrecht frontaal op elkaar. Een machinist kwam om het leven. Wat als er gevaarlijke gassen waren ontsnapt, vroegen de Barendrechters zich benauwd af. En ze waren al op hun qui-vive, want al enige tijd is Shell voornemens CO2 op te slaan in een leeg aardgasveld ónder hun woonwijken. En het kabinet is het daar nog van harte mee eens ook, zo bleek onlangs. CO2 dus. Een gas. En gassen doen boem als ze ontploffen. Of we stikken erin. Tenminste, dat denken we. Alarm, protest: de ministers Cramer en Van der Hoeven, die hun besluit kwamen uitleggen, troffen een schouwburg vol Barendrechters met rood aangelopen hoofden.

Nu moet worden gezegd dat de publieksvoorlichting van de afdeling Straling, Gas en Ander Onzichtbaar Ongerief van het ministerie van VROM te wensen overlaat. De Barendrechters hebben het gevoel gekregen dat hun iets door de strot is geduwd, en dat is voorstelbaar. Aan de andere kant zijn inspraak en bezwaar waarschijnlijk nergens ter wereld zo burgervriendelijk georganiseerd als in Nederland. De tegenstanders van de CO2-opslag in Barendrecht hebben dan ook al aangekondigd alle vertragingstactieken te zullen benutten die er bestaan. Daar kunnen de studies naar de gevaren van de opslag – die alle uitwijzen dat er geen reëel gevaar is – niets aan veranderen.

Lees het hele artikel in de HP/De Tijd van deze week.