Lieve Ferdi,
Hopelijk maak je het goed. Jouw advocaat Wim Anker zei eens: “Hij heeft een afschuwelijke daad begaan, maar het is geen afschuwelijk mens.” Daar ben ik het mee eens. Dat wist en voelde ik al voordat ik je sprak. We hebben ooit vier uur met elkaar gesproken, en dat was een goed gesprek. Natuurlijk waren er moeilijke momenten. Voor jou, toen jij je berouw betoonde, en voor ons beiden, toen je de laatste minuten van mijn vader beschreef. En er was de vergeving, en ook humor, van beide kanten. Ik kon je zien zoals je was, een aardige en intelligente man, met een paar diepe frustraties die nog niet geheel waren opgelost. Daardoor kon je vaak moeilijk bij je gevoel komen. Vanzelfsprekend ook op die bewuste negende september in 1987, toen je mijn vader ontvoerde en vermoordde.
“Hoe heb ik dat ooit kunnen doen,” heb je vaak verzucht tegen je vrouw. Je was die persoon allang niet meer. Dat begrijp ik heel goed. Natuurlijk ben je verantwoordelijk voor jezelf en je daden, en tegelijkertijd was je ook slachtoffer van onze verrotte maatschappij. Toen je in een fase van je leven op straat kwam te staan, werd ook jij bevangen door hebzucht, jaloezie en egoïsme. Net als vele anderen nu, bleef je volharden in de oude en beperkte manier van denken, met oplossingen die alles erger maken. Uiteindelijk koos je een bizarre uitvlucht: iemand van het leven beroven. Dat is wel de meest extreme realisatie van ‘het denken in afgescheidenheid’. Want de ander, dat zijn wijzelf.
Maar er gaat gelukkig heel veel veranderen, m’n beste Ferdi, op korte termijn al. De wereld gaat getuige worden van de grootste transformatie die de mensheid ooit gekend heeft, de overgang van het Vissen- naar het Watermantijdperk. Er gaan dingen gebeuren waardoor mensen gaan inzien dat de werkelijkheid veel ruimer is: dat we onderdeel zijn van een kosmische familie (inclusief buitenaardsen), dat we allen één zijn, en dat we allen in hetzelfde proces zitten. Uiteindelijk zullen we alles samen delen op de wereld. Men zal ontdekken dat we al duizenden levens geleefd hebben, en dat we alles al geweest zijn: blank, zwart, christen, moslim, moordenaar, slachtoffer. Men zal ontdekken dat het leven niet ophoudt na de dood. De werkelijkheid is inderdaad veel ruimer, Ferdi. En jij ervaart dit nu ‘aan den lijve’!
Wat is het jammer dat je dit niet meer – hier met ons – meemaakt! Sterker, ik had het plan om je weer op te zoeken, omdat ik wist dat ik dan – met de ruimere werkelijkheid ondertussen gedemonstreerd – je veel makkelijker duidelijk zou kunnen maken hoe het zit en hoe er vrede kan komen, in jezelf en met anderen. Wat had ik graag een herboren Ferdi in mijn armen gesloten!
Jouw leven gaat nu verder, en ik weet zeker dat het ‘verzoenende grondwerk’ van onze beide families hier op Aarde een goede uitwerking heeft gehad op mijn vader, op jou en daarom op jullie weerzien. Ik wens jullie beiden het ruimere inzicht waarmee liefde en wijsheid naar voren komen.
In liefde en respect, Ronald Jan Heijn.
Ronald Jan Heijn is de zoon van Gerrit Jan Heijn en wil graag bijdragen aan een betere wereld door een ruimere manier van denken.
Ferdi Elsas overleed op 3 augustus.
