Sara Kroos
In haar nieuwe theaterprogramma rekent Sara Kroos af met het modieuze cynisme. Want dat is haar te gemakzuchtig en te beperkt. Een openhartig gesprek over romantiek, intimiteit en religie. ‘Het stelt mij enorm gerust dat er dingen zijn die groter zijn dan wij.’
Wie niet geconfronteerd wil worden met zijn eigen onvermogen om iets van het leven te maken, kan maar beter niet naar Sara Kroos gaan. Haar nieuwe voorstelling, Boheems, is nog maar net bezig of ze spuugt de eerste confronterende oneliner al de zaal in. “Je kunt het leuker hebben dan met die hangende bek naast je!” Kroos laat de woorden even dreigend in de lucht hangen. Met een wie-de-schoen-past-trekke-hem-aan-blik in de ogen kijkt ze vervolgens treiterig langzaam de zaal rond. Maar dan komt de omslag: in plaats van te blijven steken in cynisme, roept ze haar publiek op om samen met haar het feest van het leven te gaan vieren, een verzoek waar de vijfhonderd aanwezigend aarzelend aan voldoen. Want je weet het maar nooit met die Sara Kroos.
Toch is dat spoortje van wantrouwen misplaatst. Want de vrouw die in 2010 met Boheems door het hele land trekt, heeft het beste met haar publiek voor. Het razende, ongeleide projectiel van weleer lijkt milder te zijn geworden, maar zeg dat vooral niet tegen haar. Sinds drie maanden woont ze in een dorpje onder de rook van Amsterdam dat alle kenmerken heeft van een openluchtmuseum: de smalle, kronkelende straatjes en de popperige houten huisjes ademen de sfeer van weleer en lijken een weerslag te hebben gehad op de nieuwe inwoner.
Lees het hele artikel in de HP/De Tijd van deze week.
