Spring naar de content

Verdronken in een zee van koper

Charles Aznavour

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

Charles Aznavour & The Clayton-Hamilton Jazz Orchestra

Het album lag, als het lekkerste hapje dat je voor het laatst bewaart, al een aantal dagen verleidelijk op de punt van het bureau. De grote Charles Aznavour met een toffe bigband: dat is een gebeurtenis waar je je alleen maar op kunt verheugen. Maar wanneer de zanger de eerste regels van Viens fais-moi rver zingt, rijst het besef dat de tand des tijds de mastodont van het Franse lied niet genadig is geweest. Zijn stemgeluid schuifelt met aarzelende tred over de notenbalk, en de vrees voor een uitglijder is nooit ver weg.

Achteraf gezien mag de voorpret die aan het draaien van Charles Aznavour & The Clayton-Hamilton Jazz Orchestra vooraf ging, dan ook een beetje naïef worden genoemd: de man is namelijk 85, dus wat wil je… De grijsaard die leunend op de vleugel voor de hoesfoto poseert, oogt fragiel maar nog immer charmant – en na een kort gewenningsproces moet je bekennen dat voor zijn stem eigenlijk hetzelfde geldt. Een wat intiemere setting zou die sympathieke stem meer recht hebben gedaan dan de viriele, schetterende klanken van een groot jazzorkest, waarin hij vaak kopje-onder gaat in een zee van koper en cymbalen. Maar soms, als Aznavour net als vroeger weer even boven het orkest uittorent, horen we heel even die klanken waar velen met mij zich zó op hadden verheugd.

Onderwerpen