Extra: Kuitenbrouwer over thee

THEE

– Goede morgen Farida.
– Majesteit! Wat doet u hier?
– O… niks bijzonders. Ik kom -ns kijken hoe het hier allemaal gaat.
– In het washok!?
– Ja, waarom niet? Een hofhouding zonder linnengoed is als een schip zonder zeilen, zei mijn grootmoeder.
– Is echt waar?
– Nee joh, ik klets maar wat. Farida, jij hebt altijd van die lekkere muntthee, hoor ik.
– Eh… hoezo, Majesteit? Mag dat niet?
– Tuurlijk wel. Waarom zou dat niet mogen? Sterker: doe mij eens zo-n kopje.
– Meent u dat?
– De Kaehnegang maekt nuit gapjes!
– Excuus Majesteit.
– Hahaha! Dát was een grapje!
– Ah! Ik begrijp.
– Kom zitten Farida, die lange onderbroeken van de grootvizier kunnen wel even wachten. Vertel, wat vind jij, doen wij het goed?
– Eh…?
– Wij, de Oranjes?
– Majesteit, ik weet niet of …
– Ho! Ssst! Je kunt alles tegen me zeggen, Farida. Als ik naar de mond gepraat wil worden ga ik wel naar m-n kabinet.
– Maar…?
– Nou?
– Tja…
– Tja wat?
– Weet u, Majesteit, u kúnt niet goed doen. In Marokko zeggen wij: beoordeel paard niet voor je kunt aanraken.
– Hmmmm. Wat betekent dat?
– Van een afstand zijn jullie groot, maar van dichtbij klein.
– Hmmm, dit is inderdaad heerlijke thee! Dus we moeten meer afstand houden?-
– Ja. Maar dat willen de mensen niet. Mensen wil niet meer kijken naar grote dingen in verte. Ze willen kleine dingen, dichtbij. Ze willen Britney Spears- u-weet-wel zien, als ze in de auto stapt.
– Britney Spears, wie is dat?
– Zij was zeg maar koningin van de popmuziek, een paar jaar geleden. En nu is zij, hoe noemen dat, de gek van het dorp?
– En wát willen ze zien als ze instapt?
– Majesteit! Ik zou niet over zulke dingen moet spreken met u.
– Maar wat dan?
– Haar eh, u weet wel, haar…
– Wát!? Farida!
– Het spijt mij, Majesteit, maar zo is waarheid. De mensen willen de koning aanraken. Maar dat kan niet, want dan blijft niets van koning over. Daarom, als wij bidden tot Allah, wij raken niet hemel aan, maar juist grond. Alexander mag niet zomerhuisje bouwen in Argentinië, mag niet zomerhuisje bouwen in Mozambique. Bouw maar zomerhuisje in Katwijk, zeggen zij.
– Wie zij?
– Bouw maar zomerhuisje in Katwijk. Dan komen wij langs en lachen jou uit. Hoe zeggen jullie, het deugt niet maar het is ook nooit goed.
– Maar Alexander wil iets dóen voor het land, voor de samenleving!
– Ik denk hij moet doen wat echte koning doet: niet mee bemoeien. Niet bemoeien, alleen geld geven. Hoe noem je, eh…sponsor? Sponsor van mooie dingen, verder niks. Zoals Adidas en McDonalds.
– Adidas en McDonalds? Wij zijn toch geen hamburgers?
– Nee, sinaasappels, hi hi hi.
– Ha ha ha!
– Neem niet kwalijk, Majesteit, was grapje.
– Maar Alexander heeft ook talénten!
– Mijn vader had ook veel talenten. Kon mooi schrijven, kon mooi praten, was heel beschaafde, geleerde man, maar hij kreeg kans niet. Hij was herder. Hij moest herder zijn. Zo gaat in leven. En omgekeerde ook. Sommige mensen hebben geluk, anderen pech.
– Ja maar wij… wij zijn toch juist heel bevoorrecht?
– En dat is juist jullie pech. Uw man, Allah hebbe zijn ziel, ik mis hem nog elke dag, maar hij had ook een beetje problemen mee. Het was beter als jullie, als ik mag zeggen, als jullie waren beetje dom. Maar zij zijn slim, zij zoeken slimme meisjes, maken slimme kindertjes, en zo gaat maar door.
– Nou, zó slim is Alex nu ook weer niet!
– Misschien. Maar hij heeft Maxima. Met grote ambitie. En grote invloed op Alex. Zij praat, hij luistert.
– Tja.
– Alex is lieve jongen. Op Drakestein kwam hij al in washok, mij helpen met lakens vouwen.
– Echt waar?
– Och ja. Ik gaf hem snoepje uit Marokko, hij was dol op. Hij is lieve jongen. Koningschap zal moeilijk voor hem zijn. Misschien juiste moment om anders te doen.
– Hoe bedoel je?
– Om te zeggen: koning alleen voor sier. Lintjes knippen enzovoorts. En daarnaast mooie hobby met water, planeet, Afrika en zulke dingen.
– Hmmm.
– Hij zou gelukkiger zijn. En Nederlandse volk ook. Ik denk.
– Hmmm.  Ik zal er -ns over nadenken. Zeg, en die thee, hoe maak je die nu?
– Majesteit, ik alles aan u vertellen, echt alles. Maar recept voor thee is geheim van familie. Als ik zeg, zij mij vermoorden.
– Ga toch weg!
– Ik niet weggaan, Majesteit. Ik altijd hier blijven. En u altijd welkom voor kopje thee. Maar misschien, als u kleine Alex bevrijdt van zware lot, ik zal over nadenken.
– Nou ja zeg, dat is chantage!
– Majesteit, iedereen in leven heeft iets. Ik heb geen macht, maar ik heb thee.