Het PVV-boek
“Ik heb nog nooit op de PVV gestemd, en dat ga ik ook zeker niet doen. Onze stagiaires zeggen: ‘Maar Geert wil toch ook helemaal geen mensen het land uitzetten? Het lijkt helemaal niet op de NSB’. Dan zeg ik: nee, nu nog niet, dat komt pas bij zestig of zeventig zetels.” Was getekend: een beleidsmedewerker Financiën van de PVV. Hij zegt dit in het boek Undercover bij de PVV dat vandaag verschenen is.
Bestel meteen of…
Op de redactie van HP/De Tijd worden, óók door de linkse scribenten, meer politiek-incorrecte grappen gemaakt dan bij de PVV. Dit was een van de eerste conclusies die de auteur van dit artikel (ook co-auteur van de serie en het boek) trok nadat hij op 21 december het complete dagboek van Karen Geurtsen had gelezen. Een andere conclusie luidde: bij de PVV worden eigenlijk helemáál geen grappen gemaakt. Daarvoor nemen de PVV’ers zichzelf en hun missie veel te serieus.
Geert Wilders is inmiddels wereldberoemd, maar er is veel wat we nog niet wisten. In hoeverre meent hij wat hij allemaal roept (zoals dat ‘relschoppers door de knieschijven moeten worden geschoten’)? Lopen er op de PVV-fractie mensen rond die Wilders afremmen als deze dreigt door te slaan? Of zijn de andere PVV’ers nog radicaler dan de leider zelf?
Geurtsen kwam tijdens haar zoektocht naar de antwoorden op deze prangende vragen een heel eind. Zo ontdekte ze dat:
– het de PVV’ers allereerst om media-aandacht te doen is. “Wij praten hier intern misschien wel genuanceerd over zaken, maar niet naar buiten toe. Dan valt iedereen in slaap, journalisten als eerste.”
– de PVV’ers maar al te goed beseffen dat ze de akelige ‘linkse’ media hard nodig hebben. “Zonder hen waren we niet zo groot.”
– Wilders spijt heeft van zijn ‘kopvoddentaks’ (hetgeen hij naar buiten toe in alle toonaarden ontkent).
– Wilders zelden wordt tegengesproken door zijn Kamerleden, omdat deze dat gewoon niet durven.
– de PVV op de eigen achterban neerkijkt (iets dat die achterban overigens weigert te geloven).
Geurtsens dagboekfragmenten zijn onbevooroordeeld en zonder enige opsmuk op papier gezet. De gebruikte methode, infiltratie, maakte een dergelijke neutrale wijze van opschrijven nog noodzakelijker dan anders, want woedende PVV-aanhangers noemden HP/De Tijd (onder andere op deze site) al direct een periodiek van en voor ‘landverraders’. Bovendien waren we van mening dat de lezer zelf wel kan beoordelen hoe ‘gevaarlijk’ de PVV is.
Dat kan nog beter aan de hand van dit boek. Het bevat het complete verslag (waarin onder meer het zeer explosieve karakter van Dion Graus aan de orde komt), aangevuld met portretten van alle PVV-Kamerleden, een analyse van Wilders’ opkomst, een hoofdstuk over zijn beveiliging én reacties van PVV-medewerkers.
Er zijn mensen (onder anderen de weekbladenrecensent van de Volkskrant) die de serie ‘dunnetjes’ vonden, omdat er geen onthullingen in stonden over, bijvoorbeeld, PVV’ers die naziliederen aanheffen zodra ze zich onbespied wanen. Die mensen – je zou hen van vooringenomenheid kunnen betichten – kunnen dit boek beter niet kopen.
Maar wie nog beter wil begrijpen wat de virtueel grootste partij van Nederland precies voor club is en graag wil weten hoe het er aan toegaat op een Tweede Kamerfractie, begeve zich in gestrekte draf richting de boekhandel.
Bestellen kan via www.ako.nl.
