Spring naar de content

Dameslust

In 1931 – nu bijna tachtig jaar geleden – hield Virginia Woolf een lezing waarin ze naar een verklaring zocht voor het feit dat ze zich niet vrij voelde ‘om de waarheid te zeggen over haar lichamelijke ervaringen’. En zij niet alleen, want volgens haar was nog geen enkele vrouw erin geslaagd om daar de juiste woorden voor te vinden.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

Woolf stelde dat vrouwen zozeer gevangen zaten in allerlei maatschappelijke conventies, dat het nog wel decennia zou duren voordat ze op dat gebied hun eigen geluid zouden durven laten horen. Als ze er al achter konden komen wat dat eigen geluid wás, wat hun lichaam ze nou eigenlijk te vertellen had over begeerte en genot. Of over de keerzijde daarvan, wat in haar geval betekende: een vage maar onoverkomelijke remming, en echtelijke ‘plichten’ die met tegenzin werden vervuld. Want voordat je over zo’n beladen onderwerp kunt spreken of schrijven, zul je eerst de vrijheid moeten veroveren om er zonder gne over na te kunnen denken. De weerstand die je daarbij ontmoet, zit niet in de laatste plaats in je eigen hoofd.

Woolf had het uiteraard over seks, al laat ze dat woord nergens vallen. Een meer expliciete benadering werd kennelijk zelfs in haar vrijgevochten kringetje van overspelige Bloomsbury-kunstenaars niet chic gevonden.

Wat dat betreft is er sindsdien wel enige vooruitgang geboekt. In de jaren zestig legden Masters en Johnson een springlading onder de mythe van het ‘vaginale orgasme’, zodat de clitoris als specifiek vrouwelijk, lustopwekkend orgaan ein- delijk in beeld kwam. En Nancy Friday deed in de jaren zeventig en tachtig een boekje open over de seksuele fantasieën die vrouwen stiekem koesteren, wat resulteerde in de bestsellers My Secret Garden en Forbidden Flowers.

Maar helaas, het lijkt erop dat die moderne inzichten weer op de achtergrond dreigen te raken. In de gebundelde interviews (eerder verschenen in het maandblad LINDA.) die Corine Koole onlangs publiceerde, In bed of op de keukentafel. Hoe vrouwen sex beleven – is in ieder geval opmerkelijk weinig te vinden over het verschil tussen de manier waarop mannen klaarkomen, laten we dat voor alle duidelijkheid maar ‘neuken’ noemen, en de meestal aanzienlijk gecompliceerdere manier waarop vrouwen hun climax bereiken.


Neem bijvoorbeeld Alice (29), een getrouwde vrouw die beschrijft hoe ze ‘in enkele seconden’ de afweging maakt of ze haar man oraal zal bevredigen of toch liever wil neuken. Het wordt het laatste, en dat gaat zo: “Eerst rolde ik me naar hem toe, en begon wat te friemelen en te kussen, uiteindelijk leidde het na een half uur tot waar vrijpartijen meestal toe leiden, ons beider, gelijktijdige hoogtepunt.”

Knap hoor, want een gelijktijdig hoogtepunt is zeldzaam, blijkt uit de literatuur, met name als het voorspel beperkt blijft tot onbestemd gefriemel. Of doet deze Alice maar alsof, omdat het haar naar eigen zeggen vooral te doen is om een gevoel van ‘geborgenheid’? De bevestiging van het feit dat die man nog van haar houdt?

Kijk, daar had ik graag meer over willen horen, maar Koole vraagt niet door. Jammer, want dit had zo’n interessant boek kunnen worden, als de auteur wat minder gemakzuchtig was geweest.

Corine Koole: In bed of op de keukentafel. Hoe vrouwen sex beleven. Balans. €14,95. Ook verkrijbaar via www.ako.nl.

Onderwerpen