‘Ik rouw niet’
Deze week staat Kim Visser in hoger beroep terecht voor de moord op haar twee kinderen, Romy (2) en Daniël (5 maanden). Ondanks vrijspraak bij de rechtbank houden rechercheurs, journalisten en volslagen vreemden hardnekkig vast aan haar schuld. De drie betrokken vrouwen vertellen wat deze zaak voor hen betekent: verdachte Kim, haar moeder Janis en haar advocaat Esther Vroegh.
Op woensdag 14 juni 2006, om ongeveer kwart voor drie ‘s nachts, worden in Purmerend twee jonge kinderen op een gruwelijke manier gedood, met in totaal 85 messteken. Hun jonge moeder, Kim Visser (dan 21) belt in paniek 112. Ze wordt direct zelf als hoofdverdachte aangemerkt. De redenering van de recherche: ze kon de lastige kinderen niet aan, had die avond cocaïne gebruikt, en was blijkbaar doorgedraaid. Kim zelf zegt dat een man uit het drugsmilieu, een bekende van haar ex-vriend, haar flat is binnengedrongen. Hij zou de kinderen hebben gedood uit woede over een schuld die haar ex bij hem had. Deze man, vermoedelijk ‘Bennie’ geheten, is nooit getraceerd. Volgens Kim Visser en haar verdediging omdat de recherche niet naar hem heeft willen zoeken, volgens de recherche omdat hij er nooit is geweest. Na zeven verhoren waarin ze alleen maar ontkent, legt de verdachte een bekentenis af. Ze zit vervolgens anderhalf jaar vast. Ze wordt onderzocht in het Pieter Baan Centrum, dat vervolgens adviseert haar tbs met dwangverpleging op te leggen. Ook ongeschoolde meningen zijn er voldoende: in straatinterviews en op websites melden mensen dat Visser levenslang achter de tralies moet en nooit meer aan kinderen zou mogen denken.
Maar als ze in november 2007 voor de rechtbank in Haarlem verschijnt, spreekt die haar vrij. De bekentenis is onrechtmatig verkregen, vindt de rechtbank, en door de verdediging ingeschakelde deskundigen hebben de bevindingen van de deskundigen van het Openbaar Ministerie (OM) onderuit weten te halen. Bovendien oordelen de rechters dat er inderdaad een andere dader zou kunnen zijn. Het OM gaat in hoger beroep. In november 2009 werken Kim en haar moeder mee aan een uitzending van Peter R. de Vries, in de hoop dat hij ‘Bennie’ zal opsporen en de zaak zal oplossen. De Vries krijgt het dossier en spreekt betrokkenen, maar distilleert daar een voor Kim Visser teleurstellend oordeel uit: ze is volgens hem wel degelijk schuldig. Over haar schuld of onschuld wordt nu definitief beslist bij het Gerechtshof in Amsterdam – de zaak kwam voor op dinsdag 9 februari.
