Diepe buiging

Blijboom: Eh, mee eens. Maarre… ik wist niet dat Sven in het ziekenhuis heeft gelegen.

Dijkgraaf: Sven? Nou, da’s al heel lang geleden hoor. Toen-ie door een ruit liep en die snee in zijn wang kreeg. Maar ik heb het helemaal niet over Sven! Wat Sven deed was voorspelbaar. Vier jaar lang beloven dat je in Vancouver goud gaat winnen op de 5000 meter en dat dan ook gewoon doen. Knap. Maar voorspelbaar. Heel Fries ook. Gewoon iets beloven en die belofte dan nakomen. Nee, ik heb het over die andere kánjer uit de TVM-ploeg, om maar even het jargon van Erica Terpstra tot het mijne te maken. Die kánjer waarvan we allemaal dachten: wat heeft die in hemelsnaam op de Olympische Spelen te zoeken? En die plotseling, op een zondagavond in februari, tot zo’n waanzinnig knappe prestatie komt.

Blijboom: Ik voel dat je weer aan het jennen bent, maar ik kan de vinger er niet achter krijgen. Voor de draad ermee!

Dijkgraaf: Op 23 februari 1988 reed Yvonne van Gennip in Calgary 4.11,94 op de 3000 meter. Op gewone schaatsen. In 1988. Hoor je, Blijboom? In 1988! En nu, op 14 februari 2010, heeft Renate Groenewold in Richmond voor dezelfde afstand, in hetzelfde land, bijna 22 jaar later, 4.11,25 nodig. Dus 22 jaar ontwikkeling heeft op de kop af 0,69 seconde opgeleverd. Van Gennip won destijds goud met die 4.11,94. Dat Groenewold slechts tiende werd, ach, dat is scorebordjournalistiek. “Dit was de beste race van het jaar,” babbelde deze kánjer in de NOS-microfoon. En ik ben daar zó ongelooflijk kwaad om geworden, Blijboom. Want in plaats van die toerist uit Drenthe, die niet blij maar toch blij was met die tiende plaats op de 3000 meter, had de Olympische accreditatie ook naar Marianne Timmer kunnen gaan. Maar nee, Groenewold moest zo nodig in de geest van wijlen baron Pierre de Coubertin het meedoen laten prevaleren boven het winnen.

Blijboom: Wat ben jij toch altijd zuur. Terwijl het hele land in feeststemming is vanwege Sven. Dat merk je helemaal op twitter. Zelfs een serieuze actrice als Halina Reijn is ineens helemaal van het schaatsen. Ze kwam zelfs juichend met een woordspeling: “Svencouver!” Vind je het niet schattig? Tja, als je jarenlang Tsjechov speelt in de stoffige coulissen van de Stadsschouwburg en verder alleen maar de kunstpagina van de NRC vreet, dan kan je makkelijk ontgaan dat HEEL NEDERLAND die grap allang kent. Trouwens, over twitter gesproken… Heb je even?

Dijkgraaf: Tuurlijk.

Blijboom: Bekend Nederland, zoals Wilma Nanninga dat altijd noemt, twitterde zich een ongeluk tijdens en na de gouden 5000 meter van Sven Kramer. En dankzij haar wakkere redactie, die dag en nacht de twitterpagina’s van de prominenten in de gaten houdt, konden we precies zien in welke bewoordingen dat gebeurde. Zo schreef Antonie Kamerling: “Ja hoor het is gelukt!” Thomas Berge kwam met: “Gefeliciteerd Sven!” Rick van Velthuysen twitterde heel gevat: “Ik voel een polonaise aankomen!” En ons nationale exportproduct Doutzen Kroes deed het zelfs helemaal in het Engels: “YEAH GOLD FOR SVEN KRAMER!!!!!! Woooooooooooooo :)” Maar de meest poëtische van allemaal was natuurlijk weer Marco Borsato. Hou je vast: “Jaaaaaaa! Vandaag is goud… De kleur van Sven Kramer!”

Dijkgraaf: En wat zei Bekend Nederland over die Renate Groenewold dan?

Blijboom: Bekend Nederland schurkt alleen tegen kampioenen aan.

Dijkgraaf: Maar effe zonder dollen: het is toch een schande dat Marianne Timmer niet aan de start staat om het ultieme Olympische verhaal te schrijven en die Renate Groenewold wel? Ik wil dat we meer Sven Kramers krijgen. Echte olympische helden. Timmer is dat wel, maar dat verhaal rond die gebroken enkel en die onmogelijke comeback, man, als je het als filmscript zou verzinnen, zou het worden afgewezen wegens te ongeloofwaardig. Maar wij moeten blijkbaar een land blijven van zestien miljoen middelmatigen. Walgelijk.

Blijboom: Zeventien miljoen, als je Bekend Nederland meetelt.