Nieuwe lente, nieuwe politiek
Met een nieuw kabinet in het verschiet, bloeien ook de ideaalbeelden en vergezichten op. De 13 politieke toekomstdromen van HP/De Tijd.
Laat komen, die nieuwe migranten
Eerst de feiten: de bevolking van Europa neemt af en wordt steeds ouder. Over veertig jaar zal de beroepsbevolking van de EU met 52 miljoen zijn afgenomen. Een continent als Afrika daarentegen groeit en wordt jonger. In 2050 zal het aantal Afrikanen zijn verdubbeld tot een slordige 900 miljoen. Zowel de EU als de Verenigde Naties, die over deze cijfers beschikken, zinnen op maatregelen om de verwachte immigratie van illegale Afrikanen aan te pakken. Maar die Afrikanen zouden wel eens zeer welkom kunnen zijn voor de EU. Want met een zo sterk slinkende (beroeps)bevolking zal iemand straks het werk moeten doen en het geld verdienen, als we tenminste zo rijk willen blijven als we nu zijn, en willen blijven concurreren met China en de VS. En de Polen dan, de Roemenen, de Bulgaren? Over vijf jaar hebben die landen zich dermate opgewerkt dat hun arbeiders zich niet meer laten onderbetalen in het rijke Westen.
Immigratie is dus bittere noodzaak, en tal van buitenlandse onderzoeken tonen dat ook aan volgens VU-econoom Peter Nijkamp. “Meestal zijn de kosten van immigratie lager dan de baten, soms zelfs veel lager”. De instroom van nieuwe Nederlanders zou ook minder een probleem zijn als we na vijftig jaar gehannes eens een adequaat integratiebeleid zouden voeren. Adequaat, lees: streng doch rechtvaardig. Dus geen huwelijksmigratie meer of gezinshereniging, of alleen onder strikte voorwaarden. Verplicht Nederlands leren, inburgeringscursussen volgen, extra aandacht voor drop-outs op de scholen, en de eerste jaren in Nederland geen tot minimale toegang tot uitkeringen en dergelijke. Dat is helemaal niet erg als je nieuwkomers wel direct de ruimte biedt om zich te ontplooien.
Lees de rest van het artikel in HP/De Tijd van deze week.
