Schone wijn

De zomer van 1999 was heet in Italië, ook in de doorgaans koele regio Friuli, in het noorden van land. Bovendien ging de hitte gepaard met een lange periode van extreme droogte. Wijnmaker Mario Zanusso weet dat collega’s zelfs besloten tot het bewateren van de druivenstokken, een maatregel die maar zelden wordt gebruikt. Hijzelf vertrouwde echter op de gevorderde leeftijd van zijn tocai-friulano-druiven, een variëteit waarin zijn wijngaard excelleert. Zanusso vermoedde dat de wortels diep genoeg in de ponka – een sandwich van klei, kalk en mergel – zouden reiken om ook de diepere waterreserves te kunnen bereiken. En waar velen hun door kunstmest lui geworden stokken zagen verdorren (de wortels daarvan zijn gewend om hun voedsel aan de oppervlakte te vinden), kon Zanusso oogsten. Weinig, dat wel, maar in zijn geval bepaald niet oppervlakkig. Ik proefde zijn 1999-oogst, afkomstig van de weinige hectaren die zijn Azienda Agricola I Clivi heeft in de heuvels van Gramogliano. Aldus kreeg ik op mijn beurt te maken met een vulpen die kwam droog te staan vanwege de stroom aan te maken proefnotities. Onwaarschijnlijk schone wijn. In alle opzichten, want volstrekt biologisch. Opgevoed zonder filteren, zonder eikenhout, zonder gekweekte gisten en vooral ook zonder haast. Waar Zanusso zijn ‘gewone’ tocai friulano al twee jaar lagert, bewaarde hij deze speciale editie maar liefst vijf jaar lang op roestvrij staal. Hier is sprake van zuiver sap, begeurd met witte bloesem, peer en appel. Ondanks zijn hoge leeftijd – bijna alle soortgenoten worden piepjong gedronken – is dit een wijn vol energie, frisheid en zachte zuren, spoortjes venkel en anijs, een amandelsnippertje en een dorstverhogende milde ziltigheid. Een fascinerende ervaring om de koelte van de zon te proeven. HH