Bhagwan Vera Pauw

Blijboom: Huh?

Dijkgraaf: Waarvoor zijn wij op aard’? Wie weet wat er is achter ster en maan? Hoelang duurt nog de nacht?

Blijboom: Waar ben jij nou mee bezig, gek?

Dijkgraaf: Waar ligt het land waar we mogen zijn? En wat is de taak die ons wacht? Waar is de geest die met ons leeft? Die ons de vrede geeft? Waar staat de poort die ons binnenlaat? En die ons ook beschermt? Hoeveel offers werden er gebracht? Toch nog blijft het nacht. Waar dan is het licht op ons duist’re pad? De hand die ons geleidt? En hoelang, ja hoelang nog duurt de tijd dat wij zijn bevrijd? Waarheen leidt de weg die wij moeten gaan? Waarvoor zijn wij op aard’? Wie weet wat er is achter ster en maan? Hoelang duurt nog de nacht?

Blijboom: En hiervoor ben je al bij de dokter geweest?

Dijkgraaf: Blijboom, kom op! Een stukje rouwverwerking middels de klassieker Waarheen, waarvoor? van Mieke Telkamp moet toch kunnen? Vera Pauw heeft ontslag genomen als bondscoach van het Nederlands vrouwenelftal. Dat leidde tot tranen met tuiten bij de meiden. Je moet het vergelijken met Jezus die aan het kruis hing. Of misschien is wel een betere vergelijking: met Bhagwan Shri Rajneesh, de Indiase sekteleider die op 19 januari 1990 het tijdelijke met het eeuwige verwisselde. Niet minder dan een ramp voor de volgelingen. Althans, dat zeggen de volgelingen. Waarschijnlijk omdat het ze door Vera is ingepeperd. Je gaat me toch niet zeggen dat het vertrek van Vera Pauw je niets doet?

Blijboom: Dat ga ik je wel zeggen.

Dijkgraaf: Hoe dat zo?

Blijboom: Hou op, dan verzanden we weer in die eeuwenoude discussie over aanrechten en moedermelk. En dat gaat ons vast lezeressen kosten. Kunnen we het niet gewoon over écht voetbal hebben?

Dijkgraaf: Heb jij het in je lange carrière als sportverslaggever dan ooit eerder meegemaakt dat spelers gingen janken als hun trainer ontslag nam? Dit is historisch, hoor!

Blijboom: Dat niet, maar er zullen vast weleens spelers zijn geweest die hebben gejankt toen er een trainer kwám. Maar daarvoor moet ik Aad de Mos even bellen.

Dijkgraaf: Ik merk het al, voor ‘een stukje medeleven naar de voetbaldames toe’, nu hun tweede moeder stampvoetend afhaakt omdat de KNVB niet bereid is haar tot Almachtige te benoemen, ben ik bij jou aan het verkeerde adres. Waar ik vast wél de handen voor op elkaar krijg bij je: Piet Velthuizen. Een held!

Blijboom: Wat is er met Piet Velthuizen?

Dijkgraaf: Ach heden, werd er weer gereisd? Piets vader Dick overleed vorige week dinsdag en op de dag dat de beste man gecremeerd werd, stond Piet gewoon onder de lat, tijdens Vitesse-Willem II. En met een paar schitterende reddingen zorgde de reservedoelman van het Nederlands mannenelftal er ook nog voor dat Vitesse won en weer een beetje omhoog kan kijken op de ranglijst. Pas 23 jaar en dan al zó sterk, daar buig ik diep voor.

Blijboom: Inderdaad, dáár mag je tranen van in je ogen krijgen!

Dijkgraaf: Maar goed, ik wil toch even terugkomen op Vera Pauw. Want ik las dat de KNVB het liefst een vrouw benoemt als haar opvolger. En dan vraag ik me toch in gemoede af of wij de Commissie Gelijke Behandeling niet moeten inschakelen. Want die zegt, met de wet in de hand: “Het is verboden onderscheid te maken op grond van leeftijd en geslacht bij de aanbieding van een betrekking.” Ik bedoel: het barst van de werkloze toptrainers met een piemel en als je er dáár nou eentje van voor de groep zet, sla je twee vliegen in één klap: een WW-uitkering minder, van onze centen!, en misschien wél eens een plekje in een finale.

Blijboom: En daar kom je nu mee?? Ik was afgelopen weekend bij Bayern München, zoals je elders in dit nummer kunt lezen. Als ik dit nou eerder had geweten, dan had ik Louis van Gaals parmantige assistent Andries Jonker toch meegesleurd? Die líjkt zelfs op Vera Pauw! Alleen heeft hij nét dat beetje meer, als je begrijpt wat ik bedoel.

Dijkgraaf: Andries Jonker: Mohammed, God én Bhagwan Shri Rajneesh in één persoon verenigd. Amen.