Kippenvel

Dijkgraaf: Dan zeg ik: ashi-barai!

Blijboom: Ach ja. Pierre Zenden die ‘Koka!’ zegt en dan meteen door een ober een flesje van dat spul krijgt aangereikt. Prachtige sport. Vroeger al, dankzij Anton Geesink en Willem Ruska, die ik later nog eens tegenkwam als ijskastensjouwer bij de firma Waterloo in de Spaarndammerstraat, de tweedehandswinkel van oud-bokser Joop Kruis, de latere bodyguard van André Hazes. Maar nu dwaal ik af. Wil even terug naar dat prachtige moment van twee weken geleden, toen Elco van der Geest, de comeback kid uit Haarlem, geheel onverwacht Europees kampioen werd. Prachtig, dat moment na afloop toen grote broer Dennis hem huilend in de armen viel. En dan die onmenselijke spagaat die vader Cor had moeten maken, aan de rand van de tatami. Kippenvel!

Dijkgraaf: .

Blijboom: Ja, dat riep ome Cor ooit naar Dennis, toen hij vond dat die ondermaats presteerde. ‘Slampamper’ betekent het, want ik moet ervan uitgaan dat niet al onze lezers Japans verstaan, ook al zijn ze hoog opgeleid. Maar godallemachtig, hoe moet Cor van der Geest zich wel niet gevoeld hebben? Zijn zoon Elco, tot judobelg genaturaliseerd omdat hij in eigen land niet langs Henk Grol kwam, stond in de finale tegenover diezelfde Grol. Die dus weer een pupil is van Cor van der Geest, technisch directeur van de Judo Bond Nederland. Dat zou je een win-winsituatie kunnen noemen, maar dan alleen als je een kille ICT’er met een paarse broek bent. Als sportman word je op zo’n moment verscheurd, lijkt me. Elco, die eeuwig geblesseerde Elco, tegen wie vader Cor ooit had gezegd ‘Stop er nou maar mee, jongen’, die Elco dus is nu onze belangrijkste troef op de Olympische Spelen. Maar dan dus wel namens België! Zie je het voor je? Wij met z’n allen juichen als-ie ippon scoort, om vervolgens met een brok in de keel naar de Brabançonne te luisteren. Want dat heb je met zo’n judobelg. Net als met die schaatsbelg Bart Veldkamp vroeger. Trouwens, het is dat jij mij anderhalf jaar geleden naar dit blad hebt gehaald, want ik overwoog des- tijds serieus om schrijfbelg te worden. Humo en Goedele hadden reeds belangstelling. Had daar wel goesting in, moet ik zeggen.

Dijkgraaf: !

Blijboom: Nee, over Peter Adelaar heb ik niet zoveel te vertellen.

Dijkgraaf: Blijboom, kunnen we het ook over echte sport hebben? Roy Makaay!

Blijboom: Met witte rijst.

Dijkgraaf: Ja, Jezus. Ga je opeens Chinees tegen me lullen. Wat heeft dat nou weer met Roy Makaay te maken? Ik wil gewoon weten hoeveel impact het op jou had dat Roy Makaay vorige week een persconferentie hield. En dat-ie, na zeventien jaar in het betaald voetbal, dus bleek te kunnen práten. Hij vertelde overigens dat hij stopt met voetballen en jeugdtrainer wordt bij Feyenoord. En zul je net zien: hij is de eerste speler met meer dan veertig interlands op zijn naam die niet meer kan deelnemen aan de verkorte cursus voor het diploma coach betaald voetbal. Toch schlemielig. Of , zoals de Jappen het zouden noemen.

Blijboom: Misschien kan-ie voetbaltrainerbelg worden!

Dijkgraaf: Kom op, even serieus. Iedereen loopt te vertellen wat een geweldige voetballer die Roy Makaay was, maar ik denk dat de tegenstanders van Feyenoord de laatste twee seizoen meer lol van ‘m hebben gehad dan Feyenoord zelf. Het was toch om te janken? Geen spits ter wereld loopt zo goed vrij als Roy Makaay, maar ik wed dat er ook geen spits ter wereld zo schoon het veld af stapt als Roy Makaay. Het sjokte een beetje over het veld, het pakte zo’n 50.000 euro per wedstrijd en het produceerde geen enkele wanklank als het weer eens op de bank moest zitten terwijl de rest van het elftal zich naar Europees voetbal probeerde te worstelen. Ik bedoel: zet Roy Makaay tegenover Elco van der Geest of die gozer van Grol en hij laat zich binnen drie seconden op zijn rug gooien, loopt naar de kassa om zijn salaris op te halen en zegt: ‘Tot morgen, jongens.’ Zo’n gast haalt toch het bloed onder je nagels vandaan?

Blijboom: Die heeft Feyenoord dus flink in de osae komi gehad!