Spring naar de content

De 100 euro-grens

Voor een bezoek aan een middenklasse restaurant – een eethuis dat zich eerder op een Bib Gourmand richt dan op een Michelinster – ervaren we 100 euro voor twee personen als een redelijk bedrag. Ongeveer evenveel als ik uitgeef om thuis vier dagen lang eten en drinken voor vier personen op tafel te kunnen zetten.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

Bij de keus van de boodschappen sta ik voor dezelfde dilemma’s als de restaurateur bij het samenstellen van een menu. Wil ik een paar keer vis op tafel zetten, dan kan dat niet steeds kabeljauwrug zijn, tenzij ik op een andere dag uitwijk naar iets met gehakt of een vegetarisch festijn met groenten van de Turkse super. Zo zit ik soms in een restaurant ook te rekenen. Wordt er uitgepakt met dure amuses? Dan zal het voorgerecht eerder makreel dan kreeft zijn. Is het water gratis? Dan is de huiswijn vast iets duurder. Zijn alle ingrediënten goedkoop maar smakelijk, betaal je er een volwassen prijs voor en zit de tent vol? Dan ben je bij een slim rekenende kok in huis.

In een eetcafé kreeg ik vorige week een salade met flinke plakken ganzenlever voorgeschoteld. Het leek nogal een uitspatting binnen het menu, maar het brood op tafel bestond uit wat opgepiepte restjes en de kabeljauw van het hoofdgerecht was gesneden uit het platte driehoekige stukje net voor de staart: het goedkoopste deel. Ook al leek de gerechtenoptocht inclusief een borrelglaasje aspergesoep als amuse-gueule en een schotel aardbeien met crème fraîche nog een heel spektakel voor het geld (‘menu culinair’, 35 euro), het was kwalitatief gezien een deal waar een restaurant van enige klasse niet mee weg zou komen. Dat klopte dan ook – we zaten immers in een eetcafé.

Restaurant Van der Kroft in Hoorn is een klein zaakje met ambitie waar we een paar weken terug vergeefs aan de deur rammelden, maar nu zijn de kok en zijn vriendin er wel. Van der Kroft is in zwart, wit en grijs ingericht, met een centraal homarium en een half open keuken, waar chef Patrick van der Kroft niet zonder trots het fornuis toont waarop de vermaarde Hoornse cuisinier Constant Fonk ooit twee sterren bij elkaar kookte en dat hier na het failliet van een voorganger achterbleef.


Er komen lekkere olijven en Zoeterwoudse boerenboter op tafel. De amuses bestaan uit een aspergesoepje, een mini-slaatje van tomaat en Hollandse garnalen en een snack van kippenlevermousse met oerwortel, het versgebakken brood wordt met een tang geserveerd, het water zit in flessen van €4,50. Kippenlever zou je als ‘vergeten vlees’ kunnen aanduiden. Het is spotgoedkoop en smakelijk, maar bijna niemand doet er iets mee.

Voorgerecht is een tapijtje van ‘thuisgerookte’ zalm met asperge, een streep saffraanmayonaise en een ingenieuze ring van superchip, waarbij een glas Can Feixes (Penedès, €5,50) geschonken wordt.

Voor het tussengerecht heeft een kwartel een poot en een fileetje afgestaan voor een yakitori-stilleven naast een kunstig opgerold paksoiblad. We drinken pinot noir uit Marlboro. Het hoofdgerecht is een lentebode met zuivere smaken in de vorm van plakjes zuiglam naast kleine tuinboontjes met lamsoren, knolselderijmousse en auberginekaviaar, gesecondeerd door een glas biodynamische ctes de rousillon. Er komt nog een kaastrolley of een chocoladetaartje met kardemomijs en dan is er een rekening van 100 euro. Het moet wel heel raar lopen als Michelin hier geen bib gourmand aan gaat toekennen. RH

Restaurant Van der Kroft, West 52, Hoorn.

Tel. 0229-232676.