Frituur van het verleden
De kracht van smaak en geur als activatoren van de herinnering is verrassend groot: een vleugje bromfietsbenzine in de lentelucht kan een zomervakantie van decennia terug voor het geestesoog toveren, net zoals een kruimel van een bastognekoek doet denken aan de jeugdboekenreeks van Arendsoog, de christelijke cowboy. Maar als ik tegenover station Maastricht voor restaurant Friture Royale sta, is het vooral de aanblik van de bedrijfsnaam boven de ingang tegen de achtergrond van bloemetjesbehang die me direct terugvoert naar de Belgische kust in de jaren zestig: Luikse wafels en frieten, en dan vooral de frieten die geserveerd werden in hotel Prince de Liège. Of dat in Knokke, Oostende of Blankenberge was, ben ik vergeten, maar de schaal met goudgele frieten die er op een geruit tafelkleed geplaatst werd, zit voorgoed in het geheugen gebakken. Knapperig, met een eerlijke aardappelsmaak en zo vers uit het vet dat je ze nog zachtjes kon horen nazingen als je goed luisterde.
Bij Friture Royale beland ik op aanraden van een Limburgse chef, die bij een debat over een op te richten frituurrestaurant pochte dat Maastricht al jaren beschikte over een eethuis waar de frituur centraal staat en dat toch geen snackbar is. De claim wordt direct bij binnenkomst bevestigd: op de bar prijkt een champagnekoeler van Veuve Cliquot en de geur van frituurvet is alomtegenwoordig. Het is nog voor zessen, maar de zaak is al behoorlijk bezet en stroomt binnen twintig minuten zelfs helemaal vol. Om het Belgische karakter kracht bij te zetten wordt Jacques Brel ten gehore gebracht.
Tussen tomate crevettes en coupe dame blanche voorziet het Menu Belge in diverse soepen, pasteitjes, kipvariaties en biefstukensembles. Helaas wordt er van de lijst veel minder gefrituurd dan de naam van de onderneming doet vermoeden: het zijn alleen de frieten en kroketten die uit het bruisbad komen. Wel zijn de kroketten er in vier soorten ‘volgens eigen receptuur, uit eigen atelier’: kalf, kip, rund en garnaal. Met mayonaises in de smaken dragon, kerrie, truffel en citroen voor €5, als hoofdgerecht in combinatie met frieten voor €9. Ik probeer de kalfs- en de garnaalkroket, die verdienstelijk smaken, maar de omweg vanuit het noorden – waar de hoofdstedelijke patissier Holtkamp op krokettengebied de toon zet – zijn ze niet waard. Niettemin is Friture Royale een leuk restaurant, alleen al omdat zaken als deze, met klassieke gerechten voor schappelijke prijzen, zo dun gezaaid zijn. Mijn kabeljauwmoot (€15) mag dan gebakken zijn in plaats van gefrituurd, het beest zwemt in een flinke plas botersaus met gebakken uitjes en gaat vergezeld van een flink bord ouderwets zoetig aangemaakte sla met een gekookt eitje plus een forse schaal frieten. Die halen het gebodene van Prince de Liège nog even voor de geest, al is het in niet meer dan een schim. RH
Restaurant Friterie Friture Royale, Spoorweglaan 1, Maastricht.
Tel. 043-3100012.
