De voorhoede
Een ijverige generatie die niet stil kan zitten, en niet voor één gat te vangen is. Dat belooft wat. Van een internet-entrepreneur tot ontluikende literator: de 25 kartrekkers van de Confettigeneratie op een rij.
Nog maar 26 en nu al heeft Renske de Greef vijf boeken op haar naam staan. Ze schrijft al tien jaar columns. Het begon met stukjes over seks bij online jongerenmagazine Spunk. Voor de Vlaamse krant De Morgen schreef ze vier jaar cursiefjes. Na de columndrift vertrok ze voor een half jaar naar Tanzania om een tijdschrift op te zetten. Het blad mislukte, maar er rolde wel een boek uit. Sinds drie maanden is ze de opvolgster van Aaf Brandt Corstius met een vaste plek op pagina 2 van nrc.next. Wilde plannen om de wereld rond te reizen of een musical te maken, moest ze daarvoor opzij zetten. Insectensafari’s organiseren gaat ze later nog wel een keer doen. En o ja, ze is een verdomd kunstig ukelelespeler: “Dus wacht maar af, mensheid!” Haar laatste boek En je ziet nog eens wat gaat over een meisje dat na de middelbare school met hoge verwachtingen en weinig kennis van zaken naar Afrika vertrekt om vrijwilligerswerk te doen. “Je hoopt natuurlijk op een prachtige uitwisseling van culturen, maar veel jongeren hebben nauwelijks inzicht in hoe dat werkt. Dan hoor je: ‘Ik kom hier, geef al mijn aandacht, spendeer mijn hele vakantie en dan vragen ze nog om geld ook!’ Ik heb gezien dat idealisme een soort vakje is dat je wilt afvinken op je lijstje. ‘Nu drie maanden India, dan heb ik mijn portie idealisme ook weer gehad.’ Dat is een rare manier. Ik denk dat het handiger is eerst ergens heel goed in te worden, en dan pas je werk op een idealistische manier te kiezen.” De jeugd is in dit opzicht verwend, vindt ze. “Op je achttiende is je referentiekader nog heel beperkt. Toen ik voor de eerste keer in Afrika kwam dacht ik ook: wow, ze hebben hier ook cappuccinoapparaten. Je weet niet hoe het is om in een lokaal systeem te functioneren. En we bereiden ons slecht voor. Jongeren zijn zó gewend om een informatiebron bij de hand te hebben, we worden op onze wenken bediend qua informatie. Je gaat gewoon ergens naar toe, je hebt je iPhone en als je iets nodig hebt, kijk je op internet.” Het informatieaanbod intimideert haar soms. “Het is zo veel dat ik niet kan kiezen. Misschien heeft het iets te maken met mijn chaotische natuur, ik kan al heel snel hoofd- en bijzaken niet uit elkaar houden.” Om het nog enigszins in banen te leiden, verbiedt ze zichzelf om haar e-mail te bekijken tijdens het schrijven. “Ik ben echt heel zwaar mailverslaafd. Dat heeft te maken met het solitaire karakter van een schrijver. Door je mail weet je toch nog dat er iemand aan je denkt, ook al is het H&M met een nieuwsbrief.”
Brutaal opdondertje met poppengezichtje. Stortte zich, verveeld door het modellenleventje, in de televisiejournalistiek. Eerst als guerrillajournalist voor het MTV-programma 6pack, daarna met haar eigen programma Lauren Verslaat, waarin ze beroepsfotografen volgde in bloedstollende situaties. Zo ging ze onverschrokken op reportage in de sloppenwijken van Rio en waagde ze zelfs een sprong uit een helikopter boven de Colombiaanse jungle, op zoek naar rebellen van de FARC. Adrenalineverslavinkje? Inderdaad. Trad definitief toe tot het walhalla der BN’ers sinds haar optreden als Jakhals in De Wereld Draait Door.
Een van de succesvolste deelnemers van Battle of Concepts. Op deze website bieden bedrijven en overheden een probleem aan. Studenten reageren met oplossingen. Crowdsourcing dus. In anderhalf jaar tijd viel de studente pedagogische wetenschappen zestien keer in de prijzen. De ene keer met een idee over jeugdwerkloosheid, de andere keer met een concept over het toegankelijker maken van bossen. Op haar eigen website verkoopt ze zelfontworpen lampen en vogelhuisjes.
New kid in Bluestown! De gitarist en zanger met opgestijfde kuif is pas negentien lentes jong, maar al lang en breed bewierookt als wereldtalent. Staat wekelijks op de planken met The Rhythm Chiefs en nam zelfs een hele tour de gitaarriffs van blueskoning Ian Siegal voor zijn rekening, die zijn pols brak na iets te veel whisky. Niettemin maakt hij geen blues voor ‘feestende zuiplappen’; hij typeert zijn muziek als een mix van country, funk, rock, jazz, soul en hiphop. Nogal een mond vol. De brede oriëntatie is ook terug te vinden op z’n iPod. Liedjes uit de jaren veertig staan gebroederlijk naast nummers van Tom Waits en palingsound van de Volendamse groep 3JS.
Prinses van de poldersoul. Geboren in Suriname, opgegroeid in Rotterdam. Begon ooit in een reggaebandje, maar ging in 2005 solo. Maakt jazzy soul met hier en daar een vleugje hiphop. Haar single Do For Love (2008) was voor de officiële release al grote hit op YouTube en MySpace. Na succesvolle optredens op 3FM en bij De Wereld Draait Door ging ze als een komeet. Eind 2008 tekende ze een contract bij het legendarische jazzlabel Blue Note. Wordt nu in één adem genoemd met grootheden als Amy Winehouse, Joss Stone en Duffy.
Wereldburger, moslima en bepaald niet op haar mondje gevallen. Ging naar school op de Canarische Eilanden en in Thailand. Studeerde Arabisch in Jordanië. Is nu doktersassistente en lerares Engels. Niet-moslims vinden haar te orthodox, orthodoxe moslims niet orthodox genoeg. Draagt haar hoofddoek consequent, maar liet zich even gemakkelijk zien in de bodyscan van Schiphol. Was een van De Meiden van Halal, het programma waarin ze samen met haar zusjes Nederlanders aan de tand voelde. Hun confrontatie met cabaretier Hans Teeuwen geldt voor velen als televisiehoogtepunt van 2007.
The sky is the limit, moet Soud hebben gedacht toen ze als student bedrijfskunde solliciteerde naar een baantje in het restaurant van de Euromast. Binnen vijf jaar klom de Nederlandse van Marokkaanse afkomst op tot directrice van dit Rotterdamse icoon. Glazen plafond? Nooit van gehoord. In de avonduren zet El Hamdaoui zich namens de YoungEBDR (Economic Development Board Rotterdam) in voor de economische kansen van jonge Rotterdammers en houdt ze er een handeltje in Arabische wijnen op na. En o ja: ze is laatst even van ‘haar’ mast naar beneden abgeseild. Zo’n vrouw wekt torenhoge verwachtingen.
Wonderkinderen, ze bestaan nog. Recenseerde op zijn dertiende al hiphopalbums voor online magazine KindaMuzik. Op zijn zestiende wist hij wat existentiële leegte was, want hij zette Nooit meer slapen van W.F. Hermans niet gewoon op zijn lijst voor Nederlands, hij zei: “Dit lijkt alleen voor mij geschreven!” Drie jaar later debuteerde hij met een eigen boek De Allestafel. Uitgegeven bij Augustus, waar z’n moeder als kruiwagen diende. Experimenteert nu met columns. Een studie Nederlands vlecht hij er zo doorheen. Ongewoon? “Zo’n boek verandert mijn leven verder niet, hoor,” zei hij op het Debutantenbal van de Boekenweek.
Een van de drie oprichters en het uithangbord van Hyves. Opgegroeid in het Gooi, en bij het corps in Amsterdam voorbestemd voor een leven in pak op de Zuidas. Stopte in 2004 met zijn studie economie en psychologie en richtte het nu grootste sociale online netwerk van Nederland op. Zelf heeft hij 674 vrienden op Hyves. Zijn kapitaal wordt geschat op 25 miljoen euro. Beetje Hollandse bescheidenheid is gebleven: hij heeft geen Porsche Carrera, maar gewoon een fiets.
Omstreden, gevierde gadgetfreak en webgoeroe. Koketteert met zijn nerd-zijn en vindt zichzelf ‘enorm 2.0’. Noemde de iPad in De Wereld Draait Door ‘gewoon een heel geil ding’. Richtte op zijn zestiende met een vriend The Gadget Company op om digitale speeltjes te testen en te verkopen. Die is zo succesvol dat hij zijn studiefinanciering moest inleveren. De meningen over hem lopen uiteen van: ‘hautain, elitair’ tot ‘de nieuwe Jort Kelder’ (Emerce.nl) en ‘hij is zo schattig!’ (Ellegirl-forum). Goed gelukte personal branding.
Couscous met appelmoes is de titel van het eerste boek van de journalist en presentator. Zijn missie: de kloof tussen allochtone en autochtone Nederlanders dichten. Brak door als presentator van het debatprogramma SHOOT bij RTV Noord-Holland. Theo van Gogh maakte daar twee dagen voordat hij werd neergeschoten zijn opwachting. Toen Dami later voor de NMO werkte, deed hij samen met een joodse en een christelijke presentator vanuit Jeruzalem verslag van de Israëlische verkiezingen. Zijn invloed reikt tot over de grens: het Royal Islamitic Strategic Center in Jordanië zette hem op de lijst van 500 invloedrijkste moslims.
Frysln Boppe! Topmodel van de koude grond. Covergirl van Vogue, gezicht van L’Oréal, Calvin Klein en sinds kort ook van lingeriemerk Victoria’s Secret. Volgens ingewijden het best verdienende Nederlandse model aller tijden. Fierljepte over de Atlantische Oceaan naar New York, waar ze kan high-fiven met de crème de la crème van de internationale showbizz. Heeft ook een aardig optrekje in Parijs. Wij Nederlanders moeten het stellen met een beeld van haar in Madame Tussauds.
Blogger van het eerste uur, al einde oude eeuw. Informatiejunk, muziekfreak en journalist. Niet vies van de oude media, werkt voor regionale kranten en als regisseur van Radio Online op Radio 1. Vaste commentator van Lowlands. Maakt op bright.nl een wekelijkse muziekrubriek met playlist van lo-fi tot surfrock en chill-wave. Vindt de muziek op de Nederlandse radio verschrikkelijk, maar ‘goddank is er internet’.
Roodharig middelpunt en naamgeefster van de band Roosbeef. Debuteerde met het album Ze willen wel je hond aaien, maar niet met je praten. Stoned zonder wiet, zeiden concertgangers. Rijp voor grote podia, zeiden theaterdirecteuren. Is niet te rubriceren: singer-songwriter, pop, rock, kleinkunst? Woont samen met de muzikale duizendpoot Tom Pintens, die eerder Zita Zwoon beroemd maakte.
Adam Curry’s offspring en dochter van nationale knuffel-MILF Patricia Paay. Up-and-coming columniste met een eigen tv-show. Hard op weg haar beide ouders voorbij te streven als mediapersoonlijkheid. De It-girl groeide op in Nederland, België en Amerika en woont nu in Londen. Is het Nederlands ontwend, spreekt liever Engels. Kan geen minuut zonder haar BlackBerry, kwettert er als ongekroonde Twitterprinses vol zelfspot op los.
De opvallendste modeontwerper van zijn generatie. Ook een bekende naam in de underground clubwereld. Treedt regelmatig op in het dj-duo ‘meneer Broekjevol en mevrouw Bloesjevol’. Wil niet in een hokje en doet daarom niet mee aan evenementen als de Amsterdam Fashion Week. Geld verdienen interesseert hem niet, maar hij draait zijn hand niet om voor commerciële klussen voor Mattel en Heineken.
Jongste SER-lid aller tijden. Nieuw Tweede Kamerlid voor GroenLinks. Half-Marokkaanse, vrijzinnig katholieke politicus. Stapelde sinds het vmbo studie op studie, maar maakte zijn master politicologie niet af; de theorie kon niets meer aan zijn praktische kennis toevoegen. Was voorzitter van DWARS, de jongerenorganisatie van GroenLinks, en voorzitter van CNV Jongeren. Schuwt geen enkel sociaal medium, maar schrijft nog graag met een Parker Duofold-vulpen.
Bekend als P. Fabergé van rapformatie De Jeugd Van Tegenwoordig. Schoot middenin de roos met ‘watskeburt, watskeburt, watskeburt:’ Als hij ‘lele’ schrijft, moeten we dat uitspreken als ‘lulle’. Verzon het concept Tony Player, noemt het ‘Nightlife 2.0’: jongeren op stap bepalen interactief wat de dj draait. “Als er kutmuziek gedraaid wordt, is het jouw schuld.”
Brengt de jazz naar de TMF-jeugd. Beetje nerdy, maar dat kan hem niet schelen. Belachelijk jongensachtig ponem met volwassen, eigen sound. Het ene lied theatraal, het andere zoet en zomers. Easy listening met soul. Speelt piano en gitaar. Wordt in Japan en Zuid-Korea op handen gedragen.
Was als hockey-deerne die in 2008 goud won op de Olympische Spelen al de babe met de meeste glossy-camera’s op zich gericht. Wisselt om de haverklap van baan. Is gezicht van bekende merken, maakt uitstapjes naar de televisie en – minder succesvol – de muziek. Studeerde af als meester in de rechten, maar vond daar ‘eigenlijk geen bal aan’. Verdienstelijk pokerspeelster. Toen ze het liefje werd van Raemon Sluiter kreeg Rotterdam eindelijk ook een glamourpaar.
Het Marokkaanse antwoord op Carice van Houten. Debuteerde op vijftienjarige leeftijd in de multiculti-jeugdserie Dunya en Desie van de politiek correcte NPS. Toonde street credibility in de serie Shouf Shouf en een videoclip van het zingende straatschoffie Yes-R. Kreeg in 2006 een Emmy Award voor haar rol als Palestijnse terroriste in de tv-film Offers. Dat ze steeds als Marokkaanse wordt gecast, vindt ze geen probleem, maar een stereotiepe moslima wil ze niet spelen, ‘hoewel ik iedere dag met de islam bezig ben’.
Acteren, presenteren, plaatjes draaien: niets is hem te gek zolang er een camera op z’n snufferd staat. Te allen tijde goed gekapt en kleurrijk gekleed: Valerio Zeno, zoon van een Napolitaanse kapper en een Hollandse huisvrouw. Parttime Italiaan, maar vooral het uithangbord van jongerenomroep BNN. Pikte een rolletje mee in de Nederlandse kaskraker Alles is liefde, speelde in Onderweg naar Morgen. Presenteert met hetzelfde gemak de TMF Awards en Valerio’s Datingshow als Je zal het maar hebben, een programma over jongeren met een ziekte of afwijking.
Maar zijn eigen seksleven bespreken voor het oog van de natie, daarvoor vindt de praatgrage kameleon zichzelf toch ‘te netjes’. Duizendpoot die gezien en gehoord wil worden. Groeide op in België, maar woont sinds haar zeventiende in Amsterdam, ‘de stad waar alles kan’. Studeert geneeskunde, maar ontpopt zich in de coulissen als orakel. Oppert regelmatig kleine oplossingen voor grote wereldproblemen en schiet die bloggend de wereld in. Ze schijnt tijd over te houden om te sporten: hockey, tennis, hardlopen, skiën, squash en zeilen. Kiezen? Nergens voor nodig.
Een lepel Suriname, een handvol Nederland, een scheut Kenia, een snufje India en shaken maar. De cocktail smaakt naar jazzy rap met oosterse invloeden. Glenn de Randemie, alias Typhoon, wint in 2004 De Grote Prijs van Nederland in de categorie hiphop. Schuwt ouderwets engagement niet, zijn poëtische lyrics gaan over ongelijkheid en oneerlijkheid. Helpt schooltjes opzetten in Kenia. Treedt in Nederland op met vaak nieuwe bandleden in zijn Fakkelbrigade. Vrijdag 11 juli staat de wervelstorm samen met New Cool Collective op North Sea Jazz.
Gedesillusioneerd oud-fractiemedewerker van de VVD in de Tweede Kamer en voormalig beleidsmedewerker op Buitenlandse Zaken, nu drijvende kracht achter het bedrijf Change Generation. De ideologische grenzen van Den Haag werken voor twintigers en dertigers beklemmend. De Confettigeneratie vindt elkaar in netwerken waarbinnen geen plaats is voor die grenzen. In columns en denksessies formuleert hij mee aan een wereld met minder ideologie en meer idealisme.
