Hoofddorp aan Zee
Om een nieuw restaurant te vinden, moet je doorgaans binnen de stadsgrenzen blijven, of daar net buiten, op de zogenaamde off-beatlocaties: voormalige fabrieken, vergeten havenarmen of afgedankte remises. Als je de stedeling ergens mee de stad uit krijgt, dan is het wel het perpectief om vergeten groenten te gaan eten in een liefst nog niet helemaal opgeknapte ruïne van toekomstig industrieel erfgoed. Zolang die tenminste nog op fiestafstand van het centrum is.
Ik weet niet of Hoofddorp voldoet aan het criterium ‘buiten de grote stad’, maar de schier eindeloze aaneenrijging van nieuwbouwwijken duidt daar welop. Ook zo’n nieuwbouwwijk heeft een buitenrand, en in het geval Hoofddorp is dat bijvoorbeeld de IJweg, die plaats biedt aan een reeks nieuwbouwvilla’s langs een zandgat. Hoofddorp aan Zee, zo u wilt. Op deze vakantielocatie treffen we, omgeven door een ernorme parkeerplaats, het nagelnieuwe restaurant Long Island. ‘Nieuwbouwrestaurant’ meldt een bord dat tegen de gevel is gezet. Dat is een treffende aanduiding voor het uit hout opgetrokken gebouw, dat een kunststof dak lijkt te hebben. Het restaurant bestaat uit een grote eetzaal met een overdekt terras aan het water dat uitziet op Hoofddorp. Voor de inrichting van Long Island is de firma Riviera Mansion in de arm genomen; al het meubilair en de vele snuisterijen zijn terug te vinden bij de zomercollectie op de website van Riviera Mansion. We zitten op stoelen van verschillende hoogtes aan een tafel met daarop grijze papieren servetten en woonaccessoires, zoals een langwerpige aluminium schaal, een presse-papierschelp naast een glazen karaf met een strik eromheen en het opschrift ‘especially for you’. Op andere tafels staan lampionnen uit dezelfde collectie en achter ons is een in wit skai gedachte openhaardpartij.
We vergeten bijna dat we kwamen eten. Onhandig is dat water alleen in hele kleine flesjes wordt verkocht; dat er ook kraanwater in karaffen kan worden geserveerd, blijkt later pas.
De inhoud van de kaart – voorzien van trefwoorden als feest, vrienden, genieten, water, eten en warmte – roept weinig vragen op. Er komt kalfstartaar (€11), carpaccio (€10), bouillabaisse (€8,50) en frittata (€9). Niet veel geld, maar helaas ook niet veel smaak. De kalfstartaar is een zalvige massa, de signaalrode ‘carpaccio classico’ blijkt een opgravingsproject onder kaas en pijnboompitten, een diepvriesgarnaal grijnst ons toe vanuit de ‘authentiek mediterrane bouillabaisse’.
Bij de hoofdgerechten bevalt de zeebaars met kingcrab (prima gebakken vis, €19,50), maar de antiboise bij de droge (witte) albacore-tonijn (€19,50) is verre van fris, zoals was aangekondigd, en de kalfsoester en -zwezerik (€19,50) waden door een duistere massa die hier als ‘saus van pieds de mouton’ te boek staat.
Ronduit jeugsentimenteel is ons weerzien met de Ras Superfrites, een aardappelmeelproduct uit de jaren zestig van à la minute-frieten geperst uit meeldeeg. Enfin, voor vijftig euro de man zijn we in elk geval de stad eens even ontvlucht. Nu thuis nage-nieten op de webshop van Riviera Mansion. RH
Restaurant Long Island, IJweg 1270.
Hoofddorp, 023-8881868
Hoe koks kunnen worstelen met witte tonijnen is te zien op www.hpdetijd.nl
