De originele caesar salad maak je zo
Enige achterdocht is doorgaans op z’n plaats wanneer in een menu het woord ‘origineel’ voorbijkomt in de beschrijving van een gerecht. Aan een ‘origineel’ gerecht is voor een kok die er zelf niet de uitvinder van is weinig te beleven: hij zal zich strikt aan de oorspronkelijke receptuur moeten houden.In de meeste gevallen blijkt het om een versie van het origineel te gaan, en daar hoeft helemaal niets mis mee te zijn. Maar soms lijkt de imitator de clou niet te snappen van de mop die hij zo graag wil navertellen, en dan zijn we verder van huis.
Het woord origineel komt momenteel vaak voor in combinatie met brasseriegerechten als salade niçoise, bouillabaisse, crème brûlée en ceasar salad. Die laatste salade is in Tijuana uitgevonden door Caesar Cardini (en niet door Julius Caesar, wiens paleis in Las Vegas staat) en Cardini’s sla bestond uit niet meer dan zes ingrediënten: romaine sla, knoflook, parmezaanse kaas, croutons, ei en worchestershiresaus.
Vreemd genoeg is inmiddels, ruim een halve eeuw na Cardini’s verscheiden, vrijwel nergens een caesar salad zonder ansjovis te krijgen en doorgaans wordt die geafficheerd als origineel en klassiek.
<embed width=”410″ height=”327″ quality=”high” bgcolor=”#000000″ name=”main” id=”main” allowfullscreen=”true” allowscriptaccess=”always” src=”http://www.foodtube.nl/player/vPlayer.swf?f=http://www.foodtube.nl/player/vConfig.php?vkey=864533ec05b321ae1f9d” type=”application/x-shockwave-flash” />
