De publieke omroep: een tsunami van agendajournalistiek
Met een ongekend aantal nieuwe programma’s voor het nieuwe tv-seizoen schept de Publieke Omroep verwachtingen. De vraag is echter of ze die ook in kunnen lossen met het bombardement aan actualiteitenrubrieken en nieuwsflarden dat ze op de argeloze kijker afvuren. Er is namelijk iets vreselijk mis met de Nederlandse televisie.
131 nieuwe programma’s beloofde de Publieke Omroep voor het seizoen 2010-2011. 131! Ik heb het toch niet gedroomd? Dat is niet veel, dat is kolossaal. 131 is een best hoog priemgetal, dat kan al geen toeval zijn. Slechts door zichzelf deelbaar, dat herbergt een boodschap. 131 boeken, ik haal het niet per jaar. Weleens van iets 131 stuks achter elkaar gegeten? Augurken, oesters, Milky Ways? Ondoenlijk. 131, het was het rugnummer van Sylvain Chavanel, uitverkoren tot de meest strijdlustige renner in de Tour de France van 2010. Wéér een teken. 131, het werd ergens door een omroepbestuurder gemeld, een lijst werd niet bijgeleverd en de tv-watcher tast panisch in het duister. Wat als je iets over het hoofd ziet en je er ergens in mei 2011 nog maar 112 (of erger nog: 87) gezien hebt? 131 nieuwe bomen in het overvolle bos, laat het kappen beginnen!
Dat was het plan: zo veel mogelijk van die nieuwe programma’s (en daarbij opgeteld die van de commerciële zenders) te bekijken en te beoordelen. Lichtelijk satire bedrijven over de ruggen van de RTL-succesnummers Benidorm Bastards en Oh Oh Cherso, met bezorgdheid maar bemoedigend de Madiwodovrijdagshow analyseren, de neergang van Marc-Marie en Beau in De zaterdagavondshow met Marc-Marie & Beau betreuren en begrijpen. Maar dat ging niet door. Want er ging iets heel erg mis op de Nederlandse televisie.
In blijde verwachting werd uitgekeken naar Ochtendspits, het ontbijtprogramma van het razendsnel tot een afkorting verworden Wakker Nederland. Een volwassen televisieland heeft een volwassen ochtendmagazine. Hoe dat gemaakt moet worden, kun je dagelijks zien op de BBC en al decennialang bij NBC’s Today en Goodmorning America van ABC. Een studio aan de straat, beetje gezellig ingericht, gesprekken en items afgewisseld met korte (!) nieuwsbulletins. Winst ten opzichte van voorganger Goedemorgen Nederland is dat het uur dat tussen zeven en acht gemaakt wordt niet opnieuw tussen acht en negen wordt uitgezonden. Het is ook lekkerder wakker worden met Petra Grijzen (en zelfs – voor de andere smaak – Alex de Vries) dan met Sven Kockelman.
Lees het gehele artikel in de HP/De Tijd van deze week.
