Spring naar de content

Kees Boonman

Het werd mij al ontraden het land te verlaten. En jawel, net een dag weg en ik krijg een sms dat er een concept regeerakkoord rondgaat in Den Haag. Zit mij vooral dwars dat het alweer de tweede versie schijnt te zijn. De eerste heb ik ook al gemist, en toen liep ik toch gewoon rond op het Binnenhof.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

Was trouwens in Manchester, bij het congres van de Britse Labourpartij. Ga ik elk jaar heen. Net als naar de Conservatieven. Normale mensen gaan in deze periode nog even naar de zon om zich te wapenen tegen een winterdepressie. Voel mij op die congressen altijd een politiek vluchteling, een gelukzoeker eigenlijk. Houd daar meestal stil waar het bij ons over gaat. Nu ook weer.

Krijg het namelijk niet uitgelegd dat de grootste winnaar van de verkiezingen wel meebeslist over een regeerakkoord maar niet meeregeert. En dat de grootste verliezer wel wil regeren, terwijl daar intern de grootst mogelijke heisa over is.

Lang ben ik dus niet in Engeland gebleven. Wil de finale van de formatie niet missen. Kan mij als beginnend columnist ook geen uitstapjes meer veroorloven. Heb van de afspraak een column te schrijven al weer bijna spijt. Hoezo spraakmakend, een vlijmscherpe visie met een voorspellend karakter? Dat Rutte Wilders dodelijk omarmt om daarmee de PVV als concurrent op termijn uit te schakelen; dat Wilders dat door heeft; dat het Verhagen uiteindelijk de kop kost alles wat Wilders zegt ‘te accepteren’; dat de koningin desnoods met alle middelen wil voorkomen dat zij een VVD-CDA-PVV-coalitie in het buitenland moet vertegenwoordigen; dat Cohen helemaal geen zin heeft in oppositievoeren; dat Plasterk dat ook weet en juist daarom zo vaak in beeld is om te laten zien dat hij graag zijn opvolger wil worden; dat een tegenbegroting of een boe-roep-motie van links een treurigmakend overblijfsel is uit de vorige eeuw; dat het in de politiek altijd anders loopt dan je denkt, dat daarom deze formatie uiteindelijk niet leidt tot een kabinet of daarom juist wel. Kortom, het land is politiek zo verward dat een logische gedachte vandaag, morgen alweer is achterhaald. Het enige onbetwistbare feit is dat Wouter Bos weer fulltime gaat werken, want vier keer negen is ook 36. Was ‘meer tijd’ voor zijn gezin nou echt de hoofdreden van zijn vertrek als PvdA-leider? Ik geloof daar steeds minder van.