Teleurstellende voorstelling
Terwijl een paar straten verderop het Utrechtse Filmfestival woedt, zitten wij in een andere voorstelling: Bresson, een groot restaurant aan de Oude Gracht dat zich als brasserie française afficheert. Er zijn in elk geval voldoende zitplaatsen om die claim te ondersteunen, zij het dat de tent verdeeld is in drie zalen, waardoor je in ruimtelijke zin toch van het brasseriegevoel verstoken blijft. Ook het feit dat de plafonds laag zijn en het licht gedempt is, staat een Coupole-ervaring in de weg. Leuk is wel weer dat het personeel in lange witte sloven door de zaak beent en dat de roodgestreepte wanden van de eetzaal waar met ons parkeert, met uitzicht op de keuken, zijn volgehangen met ingelijste zwart-witfoto’s van de Eiffeltoren en andere Franse iconen. Op de spiegel achter ons staan de specialiteiten van de chef vermeld: naast entrecte en een halve kreeft ook een half dozijn oesters. De barre werkelijkheid is dat er vanavond geen oesters zijn. Jammer, want we waren vastbesloten om met een plateau de fruits de mer (€69 voor twee personen) de start van het oesterseizoen te vieren.
Ondertussen komt er brood, grauw stokbrood van redelijke kwaliteit, helaas geserveerd met kruidenboter, een nachtcrèmeachtig smeersel met veel te veel smaak om als maaltijdbegeleider dienst te doen. Een van de charmes van een échte brasserie is nu juist dat stalen mandje met perfect stokbrood en een schijf koude, desnoods zoute Normandische boter. Nog zo’n blast from the past is de tournedos Rossini, die bij Bresson op de kaart prijkt. “Helemaal origineel met eendenlever, zoals Rossini ‘m lekker vond,” prijst de ober aan, maar ik zwicht toch voor een ander avontuur: bouillabaisse met klassiek garnituur (€18,50).
Eerst is er steak tartare (€9), en ook daarbij wordt ‘klassiek garnituur’ beloofd. Het standaardgarnituur van steak tartare bestaat uit rauw eigeel, mosterd, worchestershiresaus (in Frankrijk gemakshalve als sauce anglaise aangeduid), kappertjes, gehakte sjalot en naar believen augurk en tabasco. Een rustiek gerecht dat vaak met frieten wordt geserveerd. De Bresson-uitvoering is een mooi handgesneden tartaartje met daarop een flinke dot tuinkers, een gefrituurde eidooier en een aardappelchip. Daarnaast een paar druppels mayonaise, wat ui, peterselie en kappertjes. Het ziet er leuk uit, maar het is niet klassiek en smaakt bijgevolg ook niet zo.
Een beter gerecht is de marbré van ganzenbout en gerookte eendenborst met biet en spekjes (€11). Van de bouillabaisse kun je zeggen dat die rijk gevuld is: een enorme berg schaaldieren gaapt ons aan. Ernaast adequate rouille en geroosterd brood. Jammer genoeg is die schelpenweelde zo doorgekookt dat ik tijdens de worsteling met een grote mossel spontaan aan de aanstaande montage van de winterbanden moet denken en vervolgens mijn meerdere moet erkennen in een buitengewoon taai scheermes. Achttieneneenhalve euro wordt nu wel heel veel geld. Aan de gegrilde zeebaarsfilet met kreeftenjus en monchou (€17,50) beleven we ook niet veel lol. De vis is veel te gaar, daarnaast vissen we ook nog flinke lappen onaangekondigd bladerdeeg op. Ik krijg bijna spijt van die tournedos Rossini, en als we aan een belendend tafeltje horen dat de zuurkool zo lekker was, weten we het zeker: in het beste geval hebben we de verkeerde keus gemaakt. De brasseriegeest is nu ook helemaal zoek: de activiteiten in de keuken dalen tot een landerig niveau en het duurt eindeloos eer er een nagerecht komt. Deze zondagavondvoorstelling van Bresson is een sad movie.
Bresson. Oude Gracht 214, Utrecht. Tel. 030-2322623. www.brasseriebresson.nl.
Hoe een échte brasserie er ook al weer uitziet, is te zien op www.hpdetijd.nl.
