Nick Cave over zijn nieuwe band, Grinderman
Ncik Cave, de Australische koning van de indierock, schrijft al meer dan dertig jaar gitzwarte songs over liefde, seks, dood en religie. Met zijn nieuwe band, Grinderman, gaat hij muzikaal en tekstueel nog een stapje verder.
Eén ding wil Nick Cave goed duidelijk maken: hij wil niet geïnterviewd worden als Nick Cave, de frontman van de Bad Seeds, maar als woordvoerder van de band Grinderman, de ruige indierockband die de Australiër halverwege het afgelopen decennium naast de Bad Seeds in het leven riep. Aangezien Grinderman bestaat uit leden van de Bad Seeds en omdat Cave ook voor dat zijproject – net als voor de Bad Seeds – de songs schrijft, is het moeilijk te bepalen waar Nick Cave ophoudt en Grinderman begint. We lopen dan ook op eieren wanneer we de suite betreden waarin het tweekoppige monster Cave/Grinderman audiëntie houdt. De interviewer die slecht voorbereid is of de verkeerde vraag stelt, zo luidt Caves reputatie, loopt het risico om verbaal of fysiek tegen de vlakte te worden geslagen, een lot dat wij ons liever besparen.
Het is een Hans Teeuwen-achtige man die zijn hand ter begroeting uitsteekt. De spleet in het tot aan het borstbeen openhangende, turkooisblauwe overhemd is als een etalage waarin smaakvol uitgestalde halskettingen de kooplust van het winkelend publiek moeten opwekken. Het halflange, strak naar achteren gekamde haar is zwarter dan dat van een 53-jarige man nog kan zijn. ‘Grinderman’ gaat zitten, neemt een slok koffie en roept: “Gadverdamme! Deze koffie is disgusting!” Geïrriteerd kijkt hij opzij en zijn blik zegt ‘Wat treuzel je nog? Kom op met die eerste vraag!’. En die kan hij krijgen.
U zegt dat de songs op Grinderman II liefdesliedjes zijn die er uiteindelijk op gericht zijn om seks met iemand te hebben. In dit verband zou ik u een definitie van het liefdeslied willen voorleggen, waar u misschien op kunt reageren. ‘Het liefdeslied is het geluid dat, in een poging om het aardse en middelmatige te ontstijgen, ons streven naar goddelijkheid maakt. Het liefdeslied is per definitie droevig, is het geluid van het verdriet zelf.’
(Trekt een bek vol onbegrip) “Waar komt dat nou weer vandaan?”
Uit The Secret Life of the Love Song, een lezing die u ooit hebt gegeven…
“O? God, dát moet lang geleden zijn! Ik kan me er niets meer van herinneren. Laten we even verder gaan met Grinderman. Misschien kom ik er zo nog op terug. Nu weet ik even niet wat ik daarop moet zeggen.”
Wat is het verschil tussen Grinderman en Nick Cave & The Bad Seeds?
“Het ene – Grinderman – is veel leuker dan het andere. De Grinderman-dingen zijn, vooral op deze nieuwe plaat, helemaal geïmproviseerd. Zelfs het gros van de teksten is voortgekomen uit improvisaties. Ik zing zomaar wat er in mijn hoofd op komt.
Lees het gehele artikel in de HP/De Tijd van deze week.
