Papa, je hebt gewonnen!

‘Nog nooit had een non-fictieboek deze prijs gewonnen, laat staan een boek op wetenschappelijke basis. De prijsuitreiking verliep zeer hectisch door een telefonische bommelding. Met zijn allen verlieten we de Beurs van Berlage, de bekendmaking was op het Damrak, en uiteindelijk belandden we in een zaal van Krasnapolsky die toevallig nog beschikbaar was. Totaal chaotisch. Je loopt buiten, er was een kermis gaande, en dan ook nog de hoofdprijs winnen.

Als ik stilsta bij wat de prijs me gebracht heeft, denk ik niet speciaal aan de cabriolet die ik van het prijzengeld kocht. Andere zaken dringen zich veel sterker op. Aan de balie van Krasnapolsky belde ik naar huis. Mijn zoontjes waren door het dolle heen: ‘Pappa, je hebt gewonnen!’ De intense blijheid van die kinderen, dat privémoment te midden van al het publieke rumoer, was een van de gelukkigste van mijn leven.

De prijs was een bijzondere gebeurtenis, maar niet van invloed op mijn universitaire carrière. Natuurlijk heeft het geholpen om door te kunnen gaan met wat ik belangrijk vind: academische kennis uitdragen, en ook iets van de bijbehorende attitude. Wat dat betreft loopt er een lijn naar mijn latere presidentschap van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen, en mijn voorzitterschap van de Canon van Nederland. Op dit moment werk ik aan mijn nieuwe boek, over de creatieve crisis van de veertiende eeuw. Na Maerlants wereld en de opvolger Stemmen op schrift (genomineerd voor de prijs in 2006 – red.) zal ik graag nog een kansje wagen bij de AKO.”