‘Schrijvers hebben hier geen verstand van’

“Is dit boek genomineerd voor een prijs? Dat wist ik helemaal niet. Daar zal Willem Jan blij mee zijn. Mij kan het allemaal niks schelen. Ik snap niet waarom mensen zo veel lawaai maken over een prijs. Er is een prijs naar mij vernoemd voor beeldende kunst in Nederland, de Gerrit Noordzijprijs. Dat vond ik maar flauwekul.

Dit omslag zag er eerst heel anders uit. De aard van de letters was beter, ze stonden dichter op elkaar en daardoor was het meer een compacte klont. De tekst stond met veel meer smoel tegenover het plaatje. Het zwart over de kat is een fout. Daardoor is de kat nu blauw. Verder horen het raam en die kat precies bij het verhaal.

Wouter van Oorschot (de uitgever – red.) wilde de titel eerst met hoofdletters. Dat vond ik er te rooms uitzien. Uitgevers bemoeien zich wel vaker met het proces. Schrijvers zijn al helemaal gek. Als je een schrijver vraagt wat hij van het omslag vindt, ben je verloren. De invloed van een schrijver op het ontwerp is altijd heel slecht. Wat hij denkt dat mooi is, is helemaal niet leuk en mooi. Een schrijver heeft daar gewoon geen verstand van.

Iedereen zegt altijd dat ik lelijke boekomslagen maak. Boekwinkels vinden dat er een foto op de voorkant moet, maar ze zetten mijn omslagen wel allemaal in de etalage. Maar als je zo stokoud bent als ik, weet je echt wel hoe het moet.

Boekomslagen zijn tegenwoordig allemaal eender. Uitgevers willen dat het allemaal op elkaar lijkt. Waarom? Omdat de lezers dat willen. Dat is natuurlijk onzin. Er zou onderzoek gedaan moeten worden waarom mensen die er geen verstand van hebben, ook proberen mee te praten.

Als ik een omslag moet maken, lees ik nooit het boek. Van Onze Lieve Vrouwe van de Schemering heb ik toevallig wél een klein stukje gelezen.

Het mooiste ontwerp dat ik gemaakt heb was voor een boek van Shakespeare. Alleen een blauwe kaft met de titel erop. Dat is genoeg. Covers van tijdschriften schreeuwen zichzelf tegenwoordig kapot. Allemaal proberen ze nog minder wit over te houden. Dat volstampen van zo’n ding, dat begrijp ik niet zo goed. Ik zou het allemaal radicaal en ingrijpend vereenvoudigen.

Wanneer ik stop met werken? Als ik niet meer kán ontwerpen. Nu lukt het nog. Dat komt vooral omdat ik elke dag maar een korte tijd in redelijke conditie ben. Daar word ik ongelooflijk efficiënt van.”